Παρατηρεί ο Γιώργος Λιάνης στον ποιητή: ”Εσχάτως οι αναρχικοί σπεύδουν να σας οικειοποιηθούν”. Και ο ποιητής απαντάει:
– Οι αναρχικοί όχι μόνον σπεύδουν να με οικειοποιηθούν, αλλά με λατρεύουν, κι εδώ και στην Αθήνα. Το κακό είναι ότι δεν τους λατρεύω εγώ! Η μόνη μου αναρχικότητα είναι ότι δεν θέλω να έχω σχέση με το κράτος. Κράτος σημαίνει κάποιες εξουσίες και κάποια κόμματα. Αυτά δεν τα αρνούμαι, αλλά δεν θέλω να έχω σχέση μαζί τους. Ποτέ δεν ψήφισα κανέναν. Μονίμως και φανατικά ρίχνω λευκό, εδώ και δεκάδες χρόνια. Συχνά πάνω στο λευκό ψηφοδέλτιο γράφω ένα ψαλμό του Δαβίδ…
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε Μάρτιο του 1931 στη Θεσσαλονίκη από Κωνσταντινουπολίτες γονείς. Σε συνέντευξη στα Νέα, Ιανουάριο του 1988, ο Γιώργος Λιάνης λέει στον ποιητή: ”Δημιουργήθηκε ξαφνικά μία ολόκληρη μυθολογία για την «ερωτική Θεσσαλονίκη». Εσείς, σαν ερωτικός ποιητής, δώσατε τέτοιους αντικατοπτρισμούς στην πόλη ή η πόλη σ’ εσάς;”.
– Καμία Θεσσαλονίκη δεν βλέπω ερωτική. Εγώ μια ολόκληρη ζωή αγωνίστηκα να με χαρακτηρίσουν ερωτικό ποιητή κι όχι ομοφυλόφιλο. Αυτή η απλή διάκριση, για την οποία αγωνίστηκα τόσα χρόνια, έπιασε τελικά. Τώρα με λένε όλοι ερωτικό. Αλλά έπιασε δυστυχώς σε μία περίοδο που να μην έσωνε να πιάσει. Διότι, όταν το ερωτικό γίνεται καραμέλα σαχλή για το κάθε τί κι όταν συνδυάζεται εντελώς αυθαίρετα με τη Θεσσαλονίκη, δημιουργείται φαύλος κύκλος. Εγώ ξεκίνησα να εκφράσω τον εαυτό μου, όχι τη Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν εκφράζω τη Θεσσαλονίκη, όπως δεν την εκφράζει και ο Αναγνωστάκης…
Ο απρόβλεπτος. Λέει αυτά που δεν περιμένεις να ακούσεις. Είχε πει ότι οι 300 του Λεωνίδα στη Μάχη των Θερμοπυλών ήταν καθάρματα.
Σα να μιλάει ένας ζωντανός. Τι λέω! Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι ζωντανός ακόμα στον τάφο του. Πέθανε το σώμα του το 2020, σα σήμερα 11 Αυγούστου.
Διαβαστε ακομα: