Όλοι μιλάνε για τον Μέγα Αλέξανδρο και περνάνε στο ντούκου τον πατέρα του, τον μέγα Φίλιππο. Η Ιστορία δεν τον κατέγραψε Μέγα, όμως ήταν μέγας. Τεράστιος. Πολεμιστής γεννημένος. Πολεμισταράς. Πολέμαρχος. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο, αυτό τον έκαιγε περισσότερο, να κερδίζει μάχες, να κατακτά τόπους. Να πολεμάει και να κατακτάει, πόλεις και ανθρώπους. Μέσα στα δέκα άτομα είναι τα τελευταία δέκα χιλιάδες χρόνια που με τις πράξεις τους δείχνουν στον πιο ακραίο βαθμό πόσο άγριο θηρίο είναι ο άνθρωπος. Ο βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β’, γεννημένος στις 30 Ιουλίου, το 383.

Πανύψηλος, μεγαλοπρεπής. Ιδιοφυής και γοητευτικός. Πανούργος και μηχανορράφος. Καμία σχέση με τον ευγενή Αλέξανδρο, ο οποίος δεν ανέπτυξε υποκρισία, δολιότητα. Ο Φίλιππος ήταν ένα αδίστακτο παλιοτόμαρο, χαρισματικός ηθοποιός και ασυναγώνιστος στην ικανότητά του να δωροδοκεί.

Λέμε αλήθειες. Λέμε γεγονότα. Συγκεκριμένα πράγματα. Ο Φίλιππος λες να βγήκε από την ίδια κοιλιά της μάνας που γέννησε τον Αλή Πασά τον Τεπελενλή. Ταλαντούχοι κυβερνήτες και οι δυο τους αιφνιδίαζαν τόσο με την κτηνώδη συμπεριφορά τους, όσο και με τα καλοπιάσματά τους. Στα παπάρια τους ο λόγος τους, η τιμή τους, η αξιοπρέπειά τους. Έκαναν ό,τι πιο καταδικαστέο προκειμένου να πετύχουν ό,τι επεδίωκαν ως εξουσιαστές.

Σειρά να γίνει βασιλεύς στην Μακεδονία, μία ασήμαντη περιοχή τότε στα χρόνια του Φίλιππου, ήταν ο ανηψιός του Αμύντας. Ο πατέρας του Αλέξανδρου ήταν ο κηδεμόνας του ανήλικου βασιλόπαιδου, το οποίον δεν το δολοφόνησε, προς γενική κατάπληξη όλων των ιστορικών. Ερώτημα χωρίς απάντηση. Γιατί γλύτωσε το ανηψούδι από τον θείο του Φίλιππο όταν αυτός πήρε νταηλίκι το θρόνο, στα 23 του χρόνια.

Νέος ακόμα ο Φίλιππος έκατσε τρία χρόνια στη Θήβα, την τρίτη μεγάλη δύναμη στην Ελλάδα, μετά την Αθήνα και την Σπάρτη. Στη Θήβα μελέτησε το πως διαχειρίζονταν την εξουσία ο Επαμεινώντας και ο Πελοπίδας. Αποφοίτησε, λοιπόν, από το Χάρβαρντ και την Οξφόρδη της εποχής.