Παίζουν, λέει, στην Ευρώπη οι ελληνικές ομάδες. Το παραμύθι. Που την είδαν την… Ευρώπη. Με κυάλια νυχτός ή υποβρύχιους και υπερισχυμένους φακούς βλέπουν τη συμμετοχή τους στους ομίλους. Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές ομάδες είναι ακόμα εκτός ευρωπαϊκού χορού. Μαζί μ΄ ένα καρό λιμά από κάθε γειτονιά ευρωπαϊκή προσπαθούν να βρουν χαραμάδα και να πάρουν θέση σε ομίλους σε μιας από τις τρεις διοργανώσεις.
Άσε το άλλο το κουφό. Το παράπονο, η αιώνια κλάψα του φουκαρά… Δύσκολη η κλήρωση, λένε. Είμασταν άτυχοι… Θέλαμε άλλον αντίπαλο…
Για βάστα, ωρέ, πατριώτη, θες να λέγεσαι ποδοσφαιρικώς Ευρωπαίος! Με ποιον κληρώθηκες, για να κάνουμε ταμείο; Με μια ομάδα στα κιλά σου, κάτι τέτοιο. Επειδή δεν είσαι ακόμα Ευρώπη, επειδή δεν έφτασες στο επίπεδο να βρεθείς απέναντι σε μια Ρεάλ και Μπάγερν, Λίβερπουλ και Γιουβέντους.
Το έργο είναι πλέον μπιζναδόρικο. Έχει σχέση μόνο με φράγκα. Ξεχνάμε τα πατριωτικά και ηρωικά που παραπέμπουν σε υπερβάσεις και εξάρσεις, σε ιστορικές αναφορές. Από Ιούλιο μήνα ποδόσφαιρο σημαίνει ότι η σκαρταδούρα η… ευρωπαϊκή θα πάει πρόωρα απ’ εκεί που ήρθε.
Εκτός πραγματικότητας, λοιπόν, να αυτοπαραμυθιάζονται ότι ο Παναθηναϊκός π.χ. γράφει πορεία ευρωπαϊκή επειδή σε…ουδέτερο γήπεδο έδωσε το εκτός έδρας ματσάκι με αντίπαλο χώρας που είναι μπλεγμένη πολεμικά με μια από τις ισχυρώτερες δυνάμεις του πλανήτη (φώτο). Ή επειδή ο Άρης αντιμετωπίζει σήμερα μια ομαδίτσα, σαν κι αυτόν χωρίς μέλλον ευρωπαϊκό. Και ο ΠΑΟΚ τα δίνει όλα υπέρ πίστεως και φανέλας στην Τούμπα με την κάποια Μπεϋτάρ της Ιερουσαλήμ.
Διαβαστε ακομα: