”Ο πισινός είναι το πρόσωπο της οπίσθιας όψης μας”. Δεν είναι δικό μου. Κάποιος το είπε αυτό, δεν θυμάμαι ποιος. Διαφωνείς, συμφωνείς, μια μεγάλη κουβέντα αυτή για την αξία του πωπού, και όπως αναφέρουν οι ιστορικοί άρχισε να αποτελεί ένα ακόμα μέτρο του αισθητικού ιδεώδους από την εποχή της Αναγέννησης.
Γράφω τούτες τις αράδες με αφορμή ατάκα ράπερ, για κάποιο διάστημα γκόμενος της Τζένιφερ Λόπεζ. Χαρακτήρισε “έργο τέχνης” τον πωπό της τραγουδίστριας. Υποψιάζομαι ότι ο τύπος, ο πρώην εραστής της Λατίνας δεν μιλάει μόνον αισθητικά, αλλά και με την πείρα της ζωντανής επαφής με το εν λόγω… έργο τέχνης. Και με τη χαρά, την ικανοποίηση της διείσδυσης σ΄ αυτό.
Βασιλιάς το στήθος στην γυναίκα. Δεν υπάρχει διαφωνία σ’ αυτό. Να είμαστε δημοκρατικοί. Να αποδεχόμαστε τα γούστα του κόσμου. Πράγματι, το πρώτο στα μάτια του άνδρα είναι οι δύο μπάλες στο στέρνο, όχι η απόληξη της ράχης. Το σημείο εκείνο του σώματος με μονάκριβα και απόκρυφα μυστικά, αναζητήσεις ερωτικές και σεξουαλικές..
Μέγας καλλιτέχνης ο Νταλί είχε πει: ‘’Τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής μπορούν να κατανοηθούν με τα οπίσθια”. Και γαμώ τις φιλοσοφικές κουβέντες. Κάποιοι, βέβαια, λάτρεις της σούφρας, διόλου τους ακουμπάει η… φιλοσοφική αγωνία για κάθε μυστήριο της ζωής, όταν απλά τη βρίσκουν στο σεξουαλικό νταλαβέρι με το πισωπόρτι.
Γεννήθηκε σα σήμερα 24 Ιουλίου, το 1969, η Τζένιφερ Λόπεζ και από πιτσιρίκα φάνηκε ότι θα αναπτύξει… πωπό αντάξιο εκείνου της Κιμ Καρντάσιαν. Και της τραγουδίστριας είναι πελώριος βέβαια, φουσκωτός, επιθετικός, ζουμπουρλούδικος, τσιτωμένος σα μπαλόνι έτοιμος να σκάσει. Αν τα δυο μεριά ήταν σαν κουταβάκια δειλά και φοβισμένα κάτω από το μεταξωτό σεντόνι, ασφαλώς ο ράπερ δεν θα μιλούσε για “έργο τέχνης”. Ούτε θα δημοσιοποιούσε την… καλλιτεχνική του αξία των οπισθιών αν η κωλοχωρίστρα της Τζένιφερ Λόπεζ ήταν γεμάτη από ζάρες, σα σουφρωμένο χείλι.
Διαβαστε ακομα: