Διαβάστε Παρασκευά να ανοίξει η ψυχούλα σας. Έχει γράψει κείμενα που ξαναδιαβάζονται, και ξανά μανά διαβάζονται και δεν τα χορταίνεις. Δεν είναι συγγραφέας, ούτε καν δημοσιογράφος, αλλά ένας ερωτικά δοσμένος στον τζόγο. Διαβάστε Παρασκευά και ξεφύγετε επιτόπου από τη φτώχεια των κακογραμμένων αράδων με την υπογραφή επαγγελματιών σχολιαστών και αναλυτών και δήθεν χιουμοριστών της πένας και της πλάκας. Με αφορμή το θάνατο του Γιώργου Παρασκευά Ιούλιο του 2006 επαναφέρω κάποια από τα αξέχαστα κομμάτια του γκουρού.
γράφει ο αλησμόνητος γιώργος παρασκευάς
Είχα πιάσει έναν μικρό κέφαλο με καλάμι. Τον έβαλα πίσω στο νερό λέγοντάς του «Στην ευχή της Παναγίας, κοπροφάγε, σου εύχομαι να ζήσεις και να γίνεις ψαρούκλα». Ο κέφαλος απομακρύνθηκε σαν αστραπή ευχαριστώντας τον Ποσειδώνα που είχε πέσει σε μαλάκα ψαρά.
Επιστρέφω στο νερό τα ψάρια που πιάνω με καλάμι, μια συνήθεια που απέκτησα στα ποτάμια και τις λίμνες της Αγγλίας. Το σπορ είναι να τα αγκιστρώσεις στο στόμα, πριν προλάβουνε να καταπιούνε το αγκίστρι και πληγωθούνε ανεπανόρθωτα, και να τα ξαναβουτήξεις στο νερό σώα και αβλαβή.
Κάποτε είχα δύο γάτες, την Ορθοδοξία και την Μασονία, που όταν επέστρεφα από το ψάρεμα τρελαινόντουσαν, μυρίζανε την ψαρίλα στα χέρια μου και ουρλιάζανε οι καριόλες! Ό,τι εξωτικό φαΐ υπήρχε τους το αγόραζα, αλλά όταν μύριζαν τα ψάρια γινότανε κυκεώνας! Στο τέλος χαθήκανε. Προφανώς είχαν βαρεθεί να ζούνε κάτω από την ίδια στέγη μ’ έναν ηλίθιο που έριχνε το φρέσκο ψάρι στη θάλασσα και τις τάιζε κονσέρβες.
«Περιμέναμε να γράψεις για μπουρδέλα, τσατσάδες και στοίχημα, τι σχέση έχει το ψάρεμα;….» διαμαρτύρεστε. Ααα… Από μωρό ήθελα να ψαρέψω μια γοργόνα ελευθέρων ηθών. «Και τι να την κάνεις την πουτάνα γοργόνα;….» ρωτάτε πάλι, «… ψάρι είναι από την μέση και κάτω». Μα, αυτή είναι η μαγκιά, να βρεις το πιπί της γοργόνας ανάμεσα στα λέπια, να την πηδήξεις και χαλάλι η ζημιά στο πουλί σου.
Διαβαστε ακομα: