Δικαίωμα να μιλάει κάποιος για την Ελλάδα έχει μόνο όποιος ξέρει την Ιστορία της. Και δεν την πάω τη δουλειά μέχρι την εποχή του Περικλή και του Σωκράτη. Τα βασικά να ξέρει για την Ελλάδα τα τελευταία 50 και 80 χρόνια πρώτα, και μετά να μας πει τις εξυπνάδες του ο καθένας για το πως θα τη βγάζουμε. Εδώ είναι Ελλάδα, όχι Ολλανδία και Σουηδία. Έλληνες ζούνε στην Ελλάδα, όχι Ελβετοί και Ισλανδοί. Άλλες ράτσες, άλλα βιώματα, άλλα κλίματα. Τα λέμε χοντρά, μην το ρίξουμε στις συνεδριακές αναλύσεις.
Έτσι που λες. Προσπαθούμε ”να τα πούμε” όχι σαν τα κάλαντα, όπως κάνουν οι πολιτικοί, αλλά με κάθε λέξη γεμάτη νόημα. Κι όλα με πέντε δέκα αράδες. Αυτό, λοιπόν, που έχει σχέση με την οικονομία είναι τι πουλάς. Πως αλλοιώς θα βγάλεις φράγκα; Κάνεις παντελόνι από το τι παράγεις, τι κατασκευάζεις. Και τι σέρβις προσφέρεις στον άλλονα. Θέλει π.χ. να πηδήξει; Να του δώσεις γκόμενα, ξενοδοχείο, σεξουαλικά βοηθήματα. Θέλει ο άλλος να φάει, αποφασίζεις ποιος θα ‘ναι ο δικός σου ρόλος. Του εστιάτορα, του μάγειρα, του σερβιτόρου, του παρκαδόρου.
Για να κονομάς, όμως, αντιληπτό πως χρειάζεται να είσαι σωστός κύριος. Και έντιμος επαγγελματίας. Γιατί υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Και βίζητες αλλού. Και σεφ, και παραλίες αλλού.
Φοβερό! Ο πολιτικός για να ”παράγει” κρατικά λεφτά ξέρει μόνο να βάζει φόρους. Ούτε κι αυτό το ξέρει καλά. Που την έμαθε την τέχνη να φορολογεί, στο κόμμα ή στην κομματική νεολαία; Μη ξεφύγουμε, όμως.
Είπαμε μη πάμε πίσω, στην Ελληνική Επανάσταση και στη Μικρασιατική Καταστροφή. Καταρρακωμένη βγήκε η χώρα και από τον πόλεμο, βάλε στο λογαριασμό την κατοχή και καπάκι τον εμφύλιο. Ήσουνα που ήσουνα μικρός, σε τσάκισε η δεκαετία 1940- 50. Με τι φόντα, με τι καβάτζες να αντέξεις. Ο Χίτλερ ξεκίνησε προετοιμασμένος να κάνει τη ζημιά. Φουκαριάρα η Ελλάδα ξεκίνησε την αντίσταση για να συμβάλει στην αντιναζιστική κτηνωδία, λες και ήταν ίδιο μέγεθος μ΄ άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Φτώχεια η Ελλαδίτσα. Απλά την κουτσοέβγαζε. Στην πατρίδα μπήκαν λεφτά εύκολα, αλλά βγαλμένα δύσκολα μετά τον πόλεμο. Τα πρώτα φράγκα ερχόντουσαν απ’ έξω, κι άρχισε να παίρνει αναπνοές η ψωροκώσταινα. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες είχαν τουλάχιστον από έναν ναυτικό στις ξένες θάλασσες, όπως και κάποιον μετανάστη (φώτο) στην Αμερική, στην Αυστραλία, στον Καναδά, στη Γερμανία. Όλοι αυτοί ξενητεύτηκαν για να δουλέψουν και ό,τι τους περίσσευε να το στέλνουν στους δικούς τους στην Ελλάδα.
Αυτά τελείωσαν. Ο ανταγωνισμός παίζει σ’ άλλο γήπεδο. Για να σηκώσει κεφάλι η Ελλάδα δεν θα ποντάρει πάλι στον ξενητεμένο πατριώτη, είτε να επιστρέψει σύντομα, είτε να μείνει στα ξένα.
Διαβαστε ακομα: