Το γνωστό σκηνικό. Τραβάνε την περόνη της ψεύτικης χειροβομβίδας, που όμως κάνει θόρυβο μεγαλύτερο της αληθινής, και όπου σκάσει γίνεται ο χαμός. Πιάνει το κόλπο, διότι έχουν να κάνει με κορόιδα. Μπαμ ακούγεται, δεν σκοτώνεται κανένας, αλλά το σημείο της ”καταστροφής” τραβάει την προσοχή του πολτού. Της μάζας. Του κοσμάκη.

Χάνεις ουσία ζωής με τα κανάλια. Τζάμπα χρόνο σου κλέβει η σκάρτη τηλεόραση. Δεν το καταλαβαίνει; Το τραγικό είναι ότι το καταλανβαίνει. Το παρακαταλαβαίνει. Κι όμως λειτουργεί σαν το φουκαριάρικο, το πεινασμένο ψάρι που αιχμαλωτίζεται από το δόλωμα. Ανοίγει το στόμα και πιάνεται στο αγκίστρι.