Λες στρατάρχης και γεμίζει ο στόμας. Άλλο στρατηγός, άλλο στρατάρχης. Τέτοιος είναι ο 80χρονος Χαλιφά Χαφτάρ στην πατρίδα του Λιβύη. Κάνει χρόνια παιχνίδι και όσο τον παίρνει απλώνεται και εκτός έδρας. Έγινε σύμμαχος και της Ελλάδος. Γιατί, όχι; Άμα τα προσωπικά του συμφέροντα, που βέβαια κρύπτονται πίσω από τα εθνικά, τα λαϊκά, τα σε βάρος των αντιπάλων του, τον οδηγούν σ΄ αυτό ή το άλλο νταραβέρι, ανάλογα θα κινηθεί ο παίκτης.
Το παραμύθι της αιωνιότητας είναι ότι όοοοοολοι οι παίκτες της Ιστορίας ενήργησαν για την πατρίδα, την επανάσταση, υπέρ του λαού, την άλφα και τη βήτα ιδέα και ιδεολογία κλπ κλπ. Το μέγα κίνητρο είναι προσωπικό.
Έτσι και ο πολύς Χαφτάρ, από πιτσιρίκι με στολή και συμμετοχή σ’ ένα καρό στρατιωτικά σενάρια. Δεν είναι πλέον ένας μέσα στο σωρό που έλαβε μέρος στο πραξικόπημα και δούλεψε να γίνει κατάσταση ο τρελάρας Καντάφι, μακαρίτης πια. Είναι πολύ ρομαντικό να κατηγορούν τον Χαφτάρ με τους πέντε γιούς γιατί – κοντά στο… πατριωτικό και λαϊκό καθήκον- είχε στήσει κανονική βιομηχανία κονόμας, στα εδάφη που ελέγχει. προωθώντας μετανάστες, και όπου στο διάολο πάνε αυτοί.
Κανονικό αλισβερίσι με διακινητές. Τόσο το κεφάλι, τόσο κάθε μαζική εξόρμηση στο σύγχρονο δουλεμπόριο.
Διαβαστε ακομα: