Μέχρι πριν λίγα χρόνια ένας 25άρης, αφού υπηρετήσει δυο χρόνια στο στρατό και τελειώσει πανεπιστήμιο ή πολυτεχνείο ήταν ακόμα ψάρακας και επιστήμονας, και επαγγελματίας. Με τσίμπλα στα μάτια. Σ’ αυτήν την ηλικία, πριν 2.353 χρόνια, ο Μακεδών Αλέξανδρος είχε μητρώο φουλ πανσιόν από σπουδαίες πολεμικές αναμετρήσεις. Ήταν κιόλας αρχηγός της ισχυρώτερης στρατιωτικής δύναμης της Δύσεως και στο γήπεδο έδειχνε υψηλή κλάση, μιλάμε για στρατηγάρα.
Δεν χρειαζόταν «στρατηγική» ο πόλεμος μέχρι τον Άλεξ. Άντε να θέλανε να τσακωθούν κάποιες συμμορίες, τέλος πάντων ολιγάριθμοι στρατοί, ανεκπαίδευτοι, χωρίς πατριωτική συνείδηση, φυλετική ταυτότητα, οπλισμένοι μ’ ό,τι έβρισκαν. Εμφανίστηκε ο γιος του Φίλιππου, από κούνια πολέμαρχος, ένας αληθινός εραστής των στρατιωτικών συγκρούσεων, ένας σατανικός εφευρέτης της πολεμικής τέχνης. Όλη την «πνευματική» περιουσία του φάδερ την κληρονόμησε ο Αλέκος.
Τέλη Σεπτεμβρίου το 331 ο Αλέξανδρος με 40.000 πεζικάριους και 7.000 καβαλάρηδες φθάνει στα Γαυγάμηλα. Ο αποδυτηριάκιας ήταν εκεί, πολεμικός ανταποκριτής. Ο Δαρείος Γ’, απλώνει μια στρατιά με τουλάχιστον τέσσερις φορές περισσότερους φαντάρους από τον Μακεδόνα. Εκτός από 15 πολεμικούς ελέφαντες ο Πέρσης υποστηρίζεται και από 200 πολεμικά άρματα, και για να μπορούν να παίξουν μπάλα ισοπεδώνει το έδαφος σε μια περιοχή κοντά στα 100 χιλιόμετρα δυτικά των Αρβηλών.
Απέναντι στον Πέρση και την “αμυντική” του διάταξη, όχι ακριβώς κατενάτσιο, ο παίκτης Αλέξανδρος “κάνει γροθιά” το κέντρο με πεζικό και για να μην κυκλωθεί ενισχύει τις πτέρυγες με ιππικό, ενώ κρατάει στην καβάτζα, στα νώτα του, μονάδες πεζικού και ιππικού. Είπαμε. Πριν από τον παίκτη ιστορικά δεν έχει καταγραφεί στρατηγός με τακτική ελιγμών, παραπλάνησης, μετακινήσεων μονάδων την ώρα της σύγκρουσης.
Όταν τελείωσε η μάχη στα Άρβηλα-Γαυγάμηλα που ξεκίνησε ξημερώματα πρώτης Οκτωβρίου, όλοι είπαν, και παραδέχονται οι μεταγενέστεροι, ότι ο Δαρείος θα μπορούσε να κερδίσει. Δεν έγινε αυτό, όμως. Γιατί; Επειδή ο άλλος από βρέφος είχε αποφοιτήσει της σχολής Ευελπίδων και κέρδισε με στρατό που μειονεκτούσε σε αριθμό.
Πρώτος κάνει επίθεση ο Αλέξανδρος και βαράει στην καρδιά, στο κέντρο του περσικού στρατού, ποντάροντας στις εφεδρείες του, από πίσω. Κοπανάει στο κέντρο του αντιπάλου και ο Πέρσης! Και με τα άρματα, και με τους ελέφαντες, το ιππικό του διασπά την πρώτη γραμμή των Μακεδόνων, όμως αντί να σαρώσει τις σχεδόν απροστάτευτες άκρες του αντιπάλου, ο στρατός του Δαρείου συνεχίζει την προέλασή του. Γιατί; Για ποια Περσία, ρε γαμώτο! Για να λεηλατήσουν ήθελαν το στρατόπεδο των Μακεδόνων στα μετόπισθεν, να βουτήξουν τις προμήθειές τους.
Ο Αλέξανδρος αγνοεί τις ζημιές στο στρατόπεδο του και ο ίδιος μπροστά, πρώτος πρώτος, να τον βλέπουν όλοι, καλεί τις εφεδρείες του να κοπανήσουν τις ανυπεράσπιστες περσικές πτέρυγες. Μεθυσμένος ο Μακεδόνας από το αλκοολίκι του, τη μεγαλύτερη ντόπα της αιωνιότητας, δηλαδή να ρισκάρει ο ίδιος τη ζωή του την ώρα της κορύφωσης της μάχης, πλησιάζει προς τη σκηνή του Δαρείου, ο οποίος γρήγορα τα μαζεύει και την κάνει με γοργά πηδηματάκια.
Είναι η μάχη που σήμανε το τέλος, τη διάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο δρόμος προς την Ινδία περίμενε στην συνέχεια τον ασταμάτητο Μακεδόνα, που στις 3 Ιουνίου το 323 άρπαξε μια αρρώστια και τον έστειλε στον αγύριστο μετά από μία εβδομάδα. Στις 10 Ιουνίου, γράφτηκε το τέλος του μέγιστου Μακεδόνα..
Διαβαστε ακομα: