Μια εκκλησία, ένα γήπεδο, ένα θέατρο, ένα μουσείο, ένα οποιοδήποτε κατασκεύασμα, οικοδόμημα είναι έργο ανθρώπινο. Όχι της φύσης, όχι του Θεού. Ο Θεός, η Φύση έφτιαξε τα βουνά, τα δένδρα, τα ποτάμια, τις λίμνες. Είναι ύβρις στον Δημιουργό, προσβολή στον Μεγαλοδύναμο η επίθεση που κάνει σε μια παραλία με το αποτσίγαρο του ο άνθρωπος.

Εκτός από τον άνθρωπο. δεν υπάρχει άλλο πλάσμα που να δηλητηριάζει, να υπονομεύει, να τρομοκρατεί, να καταστρέφει με τον τρόπο ζωής του την πλάση, εναέρια, υπόγεια, υποθαλάσσια.

Γιατί μπαίνει το δίποδο μέσα στην εκκλησία, στο ανθρώπινο κατασκεύασμα, όχι στο θείο, όχι στο θεϊκό; Να προσευχηθεί, να προσκυνήσει, να έρθει σε πνευματική επαφή με τον δημιουργό του. Ο Θεός, όμως, για να κάνουμε ταμείο, δεν έφτιαξε ναούς κι αεροδρόμια, ούτε γήπεδα και εργοστάσια και ντίσκο. Ο παντοδύναμος έστησε και γαμώ τους καθεδρικούς ναούς της Φύσεως, κι ένας απ’ αυτούς είναι ο Μύρτος (φώτο) στην Κεφαλλονιά. όσες φορές τον επισκέπτεται κανείς όλο και περισσότερο θαυμάζει το αληθινό μεγαλείο της δημιουργίας, της φύσης.

Όχι, δεν είμαι ασεβής. Δεν είμαι, βέβηλος να πάω να κολυμπήσω στον Μύρτο με την κάτασπρη άμμο, σ’ αυτό το γνήσιο έργο τέχνης, το θαύμα της Φύσεως, με το τσιγάρο και τον φραπέ. Νοιώθω δέος και προσκυνητής αγιασμένου τόπου. Το κτήνος, όμως, ο καπνιστής, ”αρματωμένος” με πακέτα τσιγάρα κατεβαίνει στον Μύρτο και σε κάθε παραλία παραδεισένια, διότι εδώ στη Γη είναι ο Παράδεισος, όπως εδώ είναι και η Κόλαση…

…ΚΙ όχι μόνο με τα τσιγάρα ο έτσι, αλλά και με τα κινητά και τα τρανζίστορ θα κάνει εμφάνιση, διότι αισθάνεται μέγας και τεράστιος, το απόλυτο αφεντικό της παραλίας, γι’ αυτό κουβαλά στην καβάτζα πενταώροφα τοστ, ούζα, κοκακόλες, μέσα ομπρέλες, αντηλιακά.