Έγραφε ο αποδυτηριάκιας απευθυνόμενος στον Γιώργο Βαρδινογιάννη. ”Καπετάνιε, μπορείς να γίνεις ο πατριάρχης του ελληνικού ποδοσφαίρου”. Τίποτα αυτός.
Έγραφε, ξαναέγραφε ο αποδυτηριάκιας στη φυλλάδα ότι ”Είσαι Βαρδινογιάννης, ρε γαμώτο, είσαι και Παναθηναϊκός, δηλαδή όχι Απόλλωνας και Αθηναϊκός, κάνε κάτι που θα μείνει”.
Εποχή που ο Βαρδινογιάννης δεν είχε αντίπαλο. Η Θεσσαλονίκη στο γνωστό πλάνο, η ΑΕΚ στην περιπέτεια και ο Ολυμπιακός μετά τη λαίλαπα Κοσκωτά μπλεγμένος με τους Σαλιαρέληδες. Ποιος να βοηθήσει το ποδόσφαιρο να ενταχθεί κανονικά στην κοινωνία; Να γυρίσει σελίδα, όπως λένε οι κουλτουριαρηδες.
Το κράτος, αυτό που λέγεται κράτος, η απόλυτη αδιαφορία. Τα ΜΜΕ, τα υποτίθεται κοντά στο ποδόσφαιρο, είναι προσκυνημένα στην καφρίλα, στη χουλιγκάνικη αντιπαλότητα. Μοναδική ελπίδα ο ισχυρός της πιάτσας να μην αισθάνεται ο πασάς του χωριού επειδή του κάνουν τα χατήρια τα λαμόγια στη γύρα, αλλά με την προσωπική τους δυναμική, πολύ εύκολα, να αναβαθμίσει το χώρο.
Δεν το τόλμησε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ο οποίος παρέδωσε τον Παναθηναϊκό στον ανηψιό του Τζίγγερ Βαρδινογιάννη. Συνέβη σα σήμερα 28 Μαϊου, το 2000. Βόλευε τον καπετάνιο μία ΕΠΟ πότε με Τριβέλα νεοδημοκράτη, πότε με Αλιμήση πασόκο. Μία ΕΠΟ που την είχε του χεριού του. Μετά την αποχώρηση από τη σκηνή του Μελισσανίδη, εμφανίζεται ο Κόκκαλης. Επιτόπου όλο το κύκλωμα δήλωσε υποταγή στον mister intracom.
Ένας Βαρδινογιάννης μονοκράτωρ, όπως και ένας Κόκκαλης αυτοκράτωρ, θα μπορούσαν να καθαρίσουν τη μπουγάδα με τη μία. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ότι μέχρι εδώ ήταν το τσατσιλήκι. Τελειώσαμε. Όποιος κουνήσει ουρά, του κόβεται ουρά, χέρια, πόδια, ίσως και κάτι άλλο.
Μετά την εξαφάνιση των Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη τίποτα δεν άλλαξε. Στην πασαρέλα ανέβηκαν οι Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης. Όταν έγινε κυβέρνηση ο σύριζας, τότε κολαούζος στο έργο ανέλαβε να κάνει… κάθαρση κάποιος απίθανος Κοντονής. Μια ζωή και η πουτάνα η μπουγάδα δεν καθαρίζει.
Διαβαστε ακομα: