Ξεκουμπώνει το παντελόνι, τον βγάζει έξω και αρχίζει να τον παίζει κανονικά στο δρόμο. Τυχαίως περνούσα και τράκαρα τούτο το μοναδικό σώου. Το χέρι του δεν σταματά σφίγγοντας το πέος του, λες κι αυτό θα δραπετεύσει από τη φούχτα του, τα μάτια του είναι μισόκλειστα, σίγουρα η φαντασίωσή του είναι κάποια κυρία ημίγυμνη, ίσως και τσίτσιδη. Αρχίζει και βγάζει με ολοένα περισσότερο έντονο ρυθμό αναστεναγμούς…, α, α, α, αχ, αχ, αχ… Τον αφήνω να τελειώσει, δεν διακόπτω το… τελετουργικό του και, τελικά, τον ρωτώ από περιέργεια…
– Γιατί το έκανες αυτό δημοσίως…, θα ήταν καλύτερα να το απολάμβανες μόνος σου, στο σπίτι σου, να μη σε βλέπει κανένας.
Το πρόσωπο κυριεύεται από απορία. ”Σε μένα μιλάς;”, κάνει κατάπληκτος. Ναι, σε σένα μιλάω, σε ποιον άλλον, εσύ μαλακιζόσουν. Με βλέπει κατ’ ευθείαν στα μάτια με ύφος λες να το’ σκασα από το Δρομοκαίτειο.
”Δεν είσαι καλά, εγώ μαλακιζόμουνα; Θες να πεις ότι… προσευχόμουν! Δεν είδες καλά! Την προσευχή μου έκανα…”.
Του γύρισα την πλάτη και τράβηξα στο δρόμο μου. Δεν βρίσκεις άκρη με κάποιον π.χ. που τον βλέπεις να κτυπάει το κεφάλι του με μανία στον τοίχο κι αυτός σου λέει ότι κάνω γυμναστική. Με κάποιον που χτενίζεται και σου λέει γράφω ποιήματα.
Σήμερα είναι του αγίου Χριστοφόρου. Κάθε ημέρα είναι αφιερωμένη σ’ έναν άγιο. Σήμερα, λοιπόν, οι χριστιανοί που δεν είναι ειδωλολάτρες διότι πιστεύουν σε αληθινούς αγίους, τιμούν τον άγιο Χριστόφορο, τον διορισμένο, μάλλον θεωρούμενο προστάτη των οδηγών αυτοκινήτων. Φοβερά πράγματα.
Υπάρχει το έθιμο να πηγαίνουν το Ι.Χ. στην εκκλησία και ο παπάς να κάνει αγιασμό στο αυτοκίνητο. Φοβερά πράγματα. Για να πηγαίνουν με ασφάλεια τα ταξίδια τους οι οδηγοί.
Το λένε έθιμο, δεν το λένε μαλακία. Τον βγάζει έξω ο άλλος και τον παίζει και σου λέει Δεν είναι αυτό που νομίζεις, τον έβγαλα έξω για να τον πάω λιτανεία.
Να το καταλάβω. Αν σκοτωθώ εγώ στην εθνική οδό θα φταίει το… αυτοκίνητο κι όχι εγώ. Έτσι το βλέπει η Εκκλησία, η χριστιανική πίστη. Γι’ αυτό θα κάνει αγιασμό στο αυτοκίνητο, όχι στο κλούβιο μου μυαλό. Σωστό. Το αυτοκίνητο σε πάει, σου λέει, δεν το πας εσύ το αυτοκίνητο.
Έτσι που λες. Παίζει η εν λόγω μαλακία, η χοντρομαλακία, που τη λένε έθιμο. Αχ, και να ήμουν εγώ ο άγιος Χριστόφορος. Θα τους αφόριζα πρώτα τους παπάδες που ραίνουν αυτά τα άψυχα αντικείμενα, τα αυτοκίνητα, και μετά τους μπουνταλάδες τους οδηγούς, όλους αυτούς οι οποίοι με διασύρουν ως άγιο.
Διαβαστε ακομα: