Δεν ήταν πια μόνος ο Καραϊσκάκης, ήταν πακέτο με τον «Ζαφείρη», έτσι την έλεγαν την Μαριώ, που ήταν επόμενο να είναι ντυμένη άνδρας, διότι δεν στεκόταν να κυκλοφορεί ένα θηλυκό στο ασκέρι. Όλη η Ευρώπη έμαθε ότι ταίρι του Καραϊσκάκη ήταν η αμίλητη και ικανότατη στο μαχαίρι “Μαριώ”.
Πήραν οι Έλληνες την Τριπολιτσά και μια λυγερόκορμη καστανομάλλα πιτσιρίκα έπεσε στα πόδια του Καραϊσκάκη. «Μη με χαλάσεις, αφέντη, ζητώ την προστασία σου…» του είπε η κόρη ενός αγά, όπως λένε. Την κράτησε κοντά του και ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα αίσθημα. Από πλευράς κοριτσιού, σκέτος πολεμιστής αυτή ήθελε δέκα για πρωινό, γεννήθηκε ένας θαυμασμός για τον σπουδαίο οπλαρχηγό.
Μια φορά βρέθηκε σπίτι του ο Καραϊσκάκης, να δει την γυναίκα του την Γκόλφω και τις δύο παρακόρες τους. Ο «Ζαφείρης» τα ”εστρίμωξε” τα κορίτσια, άρχισε να τα τσιμπάει, να τα φιλάει κι αυτά τρομοκρατήθηκαν από ντροπή. Η Γκόλφω έμαθε τα καθέκαστα κι άρχισε να βρίζει τον άνδρα της για τον… μακρυχέρη υπασπιστή του.
Σήμερα 23 Απριλίου, ημέρα του θανάτου, της δολοφονίας μάλλον του Καραϊσκάκη, το 1827, μιλάμε για τον Νο 2 της ελληνικής επανάστασης. Έχει καταγραφεί ως πρώτος του αγώνα ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης. Και οι δύο συκοφαντήθηκαν, ίσως όχι άδικα. Δεν υπάρχει καθαρός αγωνιστής. Δεν γίνεται ποτέ αυτό. Έχουν μέσα τους τη βρωμιά όλοι οι αγώνες, και με τα πλέον πεντακάθαρα κίνητρα για την πατρίδα, το έθνος, την ελευθερία.
Κάτι ακόμα για τον «γιο της καλόγριας», τον Καραϊσκάκη. Είχε επάνω του πάντα μια γυναικεία κυλότα, «το βρακί της Κατερινιώς». Την φόραγε με το ζόρι σ’ όποιον δικό του γύριζε την πλάτη στον Τούρκο.
Διαβαστε ακομα: