Έχουν ανάγκη από… δημόσιες σχέσεις οι ένοπλες δυνάμεις; Το ερώτημα έχει τη… σημασία του. Γίνεται υπουργός ο τάδε και διορίζει δημοσιογράφο στο γραφείο τύπου. Για να συμβαίνει αυτό, μάλλον υπάρχει η σχετική «οργανική» θέση, την οποία καλύπτει ο υπουργός με κάποιον κολλητό του. Όχι, όμως, κάποιον από το δρόμο, από κάποια παραλία, από μια μπαρμπουτιέρα. Ο δημοσιογράφος να είναι επαγγελματίας, να ανήκει στην ΕΣΗΕΑ. Για να μην αντιδράσει το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσιογράφων σε μια φαύλη πρόσληψη, που επιβαρύνει το δημόσιο και δυσφημεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα.
Μεγάλη πληγή τα γραφεία τύπου. Ο δε Σύριζα όταν έγινε κυβέρνηση έδωσε ρεσιτάλ σε διορισμούς, με διάφορους Καρανίκες σε πόστα άχρηστά, περιττά. Σα να τοποθετείς διευθυντή εργοστασίου όταν δεν υπάρχει εργοστάσιο. Στρατηγικό σύμβουλο σε εταιρεία ανύπαρκτη. Υπουργό σε ανύπαρκτο υπουργείο.
Σα σήμερα 11 Απριλίου, το 1990, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διόρισε υπουργό τον Μίκη Θεοδωράκη. Σε ποιο υπουργείο; Σε ανύπαρκτο υπουργείο. Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου έγινε ο ψηλός. Υπουργός άνευ αντικειμένου. Χωρίς αρμοδιότητα. Χωρίς υπευθυνότητα. Υπουργός, όμως. Στη φώτο, Μητσοτάκης και Θεοδωράκης.
Συνέβαινε κι αυτό. Και δεν ήταν ο πρώτος υπουργός ο Μίκης Θεοδωράκης χωρίς υπουργείο. Με όλα, όμως, τα προνόμια, γραμματείς και φαρισαίους, αυτοκίνητα, φρουρούς, πρόσθετα έξοδα σε βάρος του δημοσίου. Κι όλα αυτά τα ωραία χωρίς υπουργικό αντικείμενο εργασίας.
Το συγχωρέσαμε και γι’ αυτό τον τεράστιο Μίκη Θεοδωράκη. Με την εμπλοκή του στην πολιτική συνεχώς έπεφτε από γκέλα σε γκέλα.
Διαβαστε ακομα: