Από χθες Δευτέρα πιάσαμε Μεγάλη Εβδομάδα. Και γιατί ”Μεγάλη”; Και γιατί ξεχωριστή, και κάθε χρόνο σε διαφορετικό χρόνο; Και από θρησκευτικής απόψεως να το δει κανείς, κάπου ενοχλεί να επιλέγουν μια εβδομάδα του χρόνου και να τη ντύνουν έτσι κι αλλοιώς. Χριστιανός είναι, πιστός, κι αν πράγματι είναι τέτοιος κι όχι ένας παραμύθης, δεν χρειάζεται να του ορίζει κανένα σύστημα πως να ενεργεί για πάρτη του.
Ο πιστός είναι ό,τι είναι, λειτουργεί όπως λειτουργεί, διότι έτσι αισθάνεται. Να τα έχει καλά με τον Θεό του και με τον ίδιον τον εαυτό του. Όχι να λανσάρει την πίστη του, να την επιδεικνύει. Όχι για τους άλλους.
Τι κόλπο είναι αυτό, να το λένε Μεγάλη Εβδομάδα. Δεν υπάρχει καμία Μεγάλη Εβδομάδα, Καθαρά Δευτέρα, Ψυχοσάββατο, Κυριακή των Αποκρεώ, ό,τι έχουν κατασκευάσει.
Ακριβώς. Κατασκεύασμα είναι η Μεγάλη Εβδομάδα. Κι εγώ νταηλίκι διαλέγω μία εβδομάδα και την αποκαλώ Μικρή ή Μεσαία, την μετακινώ όπως την Μεγάλη, πότε τον Απρίλιο, πότε τον Μάιο, λες και είναι λαθραίο συνάλλαγμα.
Όλες οι εβδομάδες, και οι μήνες και οι μέρες, είναι ίδιες. Ολόιδιες. Η μία πίσω από την άλλη στο άχρονο του χρόνου. Ακριβώς. Δεν υπάρχει χρόνος. Μία αιωνιότητα υπάρχει και δεν θα την κάνεις «υπαρκτή» επειδή εσύ, η μάνα σου, η θεία σου, ο όποιος κάνει ένα πέρασμα από τον πλανήτη.
Μεγάλη Εβδομάδα. Βεβαίως Μεγάλη αν σε κάνει να νοιώθεις διαφορετικά. Αν ξυπνάει μέσα σου πράματα που τα έθαβε η καθημερινότητα σου τις άλλες εβδομάδες.
Διαβαστε ακομα: