Έκπληξη για τον Πέτρο το τηλεφώνημα της Μπελίνας. Με το που άκουσε τη φωνή της, τις ανάσες της μέσα από τα καλώδια, αναπόλησε τις μεθυστικές στιγμές μαζί της και το λαχταριστό κορμί της. Μια σκύλα αδιόρθωτη η 19χρονη, όμως σκλαβώνουν οι γεύσεις από τους χυμούς της, και καλούν τον ανδρισμό του να την πλησιάσει, να μπει μέσα της και πάλι, και πάλι.
Σίγουρα δεν είχε ξανασυμβεί στο κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο, σε τούτη την εξωφρενική γκόμενα, κάποιος και να σηκώσει χέρι επάνω της. Απορούσε πάντα ο 28χρονος Πέτρος γιατί εκείνη τραβιότανε πότε με τον έναν, πότε με τον άλλον, όταν η ίδια στο κρεβάτι ήταν σκέτος πάγος.
“Είχα ανάγκη να σου μιλήσω…” του λέει από το τηλέφωνο μία άλλη Μπελίνα. Διπλή η έκπληξη. Και του τηλεφωνεί και μιλάει μια τραυματισμένη ψυχολογικά. Αγνώριστη. Την ακούει με λυγμούς κι αμέσως του κλείνει το τηλέφωνο, προφανώς δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή της. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα την έδιωξε από τη σκέψη του. Η απόφασή του είναι οριστική, άλλωστε. Γκομενάρα, αλλά προβληματική. Επικίνδυνη.
Η Μπελίνα έπαιξε θέατρο με τον Πέτρο. Στόχος της είναι να τον φέρει στα νερά της, πάλι. Μονόδρομος γι’ αυτήν. Όταν αποκαταστήσει τη σχέση της μαζί του, τότε εύκολα θα ξανακερδίσει τους διαζευγμένους γονείς της, που δεν την άντεχαν άλλο. Που την προειδοποίησαν, ότι δεν αποδέχονται πλέον την αλλόκοτη και ντροπιαστική ζωή της.
Αν, λοιπόν, τα ξαναφτιάξει με τον Πέτρο, αν την αποδεχθεί ο Πέτρος, που γνωρίζει πόσο την γουστάρει, τότε μπαμπάς και μάνα θα πεισθούν πως πράγματι άλλαξε μυαλά. Άφησε να περάσει μια ώρα και του ξανατηλεφωνεί. “Ό,τι συνέβη μεταξύ μας, Πέτρο, υπαίτια είμαι εγώ. Ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμην, για όλα…, και να σ’ ευχαριστήσω, διότι ειλικρινά ο τρόπος που μου φέρθηκες μ’ αφύπνισε…, ναι, δεν ήμουν καλό κορίτσι…”. Είναι έτοιμη να δακρύσει. “Αν ήθελες να μου τηλεφωνήσεις θα ήταν πολύ ευχάριστο για μένα…, μ’ ακούς, Πέτρο;”.
– Ναι, σ’ ακούω…, της κάνει ψυχρά.
“Κλείνω, Πέτρο…”.
Την σκέπτεται γυμνή. Ένα ποίημα στο κρεβάτι. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια αντίφαση σ’ ένα άτομο. Μία ανώμαλη, ακαταλαβίστικη κοπέλλα, να μοιάζει με νεράιδα, με αερικό του δάσους. Όχι, η Μπελίνα χρειάζεται ψυχίατρο, όχι εμένα, δεν της έχω εμπιστοσύνη, δεν πρόκειται να της τηλεφωνήσω.
“Έχω μαγειρέψει!…”. Δέκα ημέρες μετά πάλι στο τηλέφωνο η Μπελίνα. Αυτό κι αν είναι απίθανο! Νοικοκυρούλα έγινε. Για πρώτη φορά στη ζωή της θα έκανε μια δουλειά. “Δεν σου λέω, Πέτρο, τι μαγείρεψα…, αν δεχθείς την πρόσκλησή μου, απόψε σπίτι μου, θα μου πεις τη γνώμη σου”. Εκείνος λύγισε, της είπε πως θα την επισκεφθεί.
Τον υποδέχθηκε άβαφη. Μία άλλη Μπελίνα. Τραβηγμένα πίσω τα μαλλιά σ’ ένα κώτσο μεγάλο. Ένα ελαφρύ ρούχο επάνω της, δίχρωμο, πορτοκαλί και κόκκινο, τύπου ρόμπας, μ’ ένα σχίσιμο μεγάλο στην αριστερή πλευρά.
Ατμόσφαιρα σφιγμένη, χαμηλότονη, οι ατάκες τους ναρκώνουν τη σιωπή, και διαλύουν την απόσταση ανάμεσά τους. Κάποια στιγμή η Μπελίνα απλώνει το χέρι και με βλέμμα τρυφερό πιάνει το δικό του. Το κορίτσι είναι στην αναμονή, περιμένει την κίνησή του. Η ψεύτικη ψυχή της είναι έτοιμη να τον κοροϊδέψει, να του δοθεί σε ρόλο μετανοούσας Μαγδαληνής. Στον άνδρα που την είχε σπάσει στο ξύλο.
Τα μάτια του νέου προδίδουν την επιθυμία του, όμως παραμένει ακίνητος. Η Μπελίνα σηκώνεται από τη θέση της και τον πλησιάζει αργά και, όρθια αυτή, καθιστός αυτός, τον χώνει στην αγκαλιά της. Τα χέρια του δεν υπακούν στον ίδιο, μαγνητίζονται από το κορμί της… Από τους μαγνήτες στους γλουτούς της, τους μαγνήτες στους μηρούς της, στα στήθη της.
Ο καθένας, καθώς λένε από καταβολής ψυχιατρικής, έχει τον χαρακτήρα του. Επειδή αυτό που ο καθένας είναι υπάρχει χαραγμένο μέσα του. Η Μπελίνα δεν έχει αποφασίσει να πολεμήσει την αλήθεια του χαρακτήρα της, αλλά με ψέματα να αλλάξει την εικόνα της, προκειμένου να συνεχίσει να χαρτζηλικώνεται από τους γονείς της. Αποτέλεσμα;
Ο Πέτρος αντέδρασε όπως θα έκαναν οι εννέα στους δέκα αληθινούς αρσενικούς σε μια γυναίκα γεννημένη θεατρίνα. Τόσο ψεύτικη είναι η Μπελίνα και τόσο ”ατάλαντη” στην υποκρισία της, με συνέπεια ο νέος να το πάρει προσωπικά. Ότι τον δούλευε, τον είχε για πλάκα, του χεριού της. Την κτύπησε, αυτή τη φορά πιο άσχημα.
Την επισκέφθηκε στο νοσοκομείο ο πατέρας της. “Σε δυο μέρες θα είσαι καλά, Μπελίνα. Θα ‘ρθω να σε πάρω και θα σε πάω στο ψυχιατρείο, εκεί, όπου χρειάζεσαι την πραγματική θεραπεία”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το Α’ μέρος της ιστορίας ΤΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΠΛΟΥΣΙΟΚΟΡΙΤΣΟ