Έξι μήνες χωρισμένη η Χρυσούλα έχει κιόλας ξεχάσει το γάμο της, όχι μονάχα τη φυγή του άντρα της. Ήταν ένα λάθος και της κόστισε, το πλήρωσε πικρά, και τώρα πια έχει γυρίσει σελίδα στη ζωή της.
Έμαθε ότι είναι υδραυλικός. Όταν της παρουσιάστηκε πρόβλημα ζήτησε από μία γειτόνισσα να καλέσει τον υδραυλικό που συνήθως εκείνη χρησιμοποιεί. Η γυναίκα την άλλη μέρα της είπε ότι ο Στράτος, ο υδραυλικός, θα ερχόταν κατά τις πέντε.
Του άνοιξε την πόρτα. Ήταν αυτός και από κοντά της άρεσε περισσότερο. «Δεν είναι κάτι σοβαρό, όμως φοβάμαι μήπως μου προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα…, έρχεστε να ρίξετε μία ματιά, στην κουζίνα…» λέει στον άνδρα, ο οποίος όσο του μιλούσε αυτός την έγδυνε με τα μάτια.
Το κουζινάκι είναι εξαιρετικά μικρό, ίσως το μεγάλο μειονέκτημα του διαμερίσματος. Το ένα κορμί κεραυνοβολεί το άλλο. Ο άνδρας την αγκάλιασε ορμητικά.
«Μα, τι κάνετε;…» διαμαρτύρεται η Χρυσούλα. Την κρατάει σφικτά και τα χέρια του δεν ξεκολλάνε από επάνω της.
– Σας θέλω σαν τρελός… Σας βλέπω κάθε μέρα κι έχω χάσει τα λογικά μου. Τίποτα άλλο δεν έχω στη σκέψη μου παρά πότε θα σας ερωτευθώ…
«Μα δεν έχουμε καν γνωριστεί…» του λέει ξεψυχισμένα, νοιώθοντας απρόβλεπτα όμορφα στην αγκαλιά του, περίεργα γοητευμένη ίσως και από τη θρασύτητα του. Ο άνδρας δεν έχει σταματήσει να την χοντροχαϊδεύει και να τηv φιλά στο λαιμό, στους ώμους, χωρίς καν να προσπαθήσει να συναντήσουν γυμνή σάρκα τα χέρια του. Η Χρυσούλα χωρίς να το… καταλάβει(;), υποτάχθηκε από την πρώτη στιγμή στον υδραυλικό.
Κάθε μέρα την περίμενε να επιστρέψει στο σπίτι της, και μετά από μισή ώρα κτυπούσε το κουδούνι της. Κάθε μέρα της έφτιαχνε τα υδραυλικά της.
Διαβαστε ακομα: