Όλα είναι έτοιμα πρώτο δεκαήμερο Μαρτίου το 1821, επιτέλους, να πάρει φωτιά η επανάσταση. Σε αναμμένα κάρβουνα ο Κολοκοτρώνης, στη Μάνη. Δεν κρατιέται ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, κρυμμένος από τον πρόξενο της Ρωσίας Βλασσόπουλο. Στα πόστα τους οι Φιλικοί στον Μοριά. Παραμυθάκι για τους μαθητές του δημοτικού και του κατηχητικού ότι η δουλειά ξεκίνησε με μπροστάρηδες τους κοτζαμπάσηδες και ότι το σύνθημα έδωσε ο Γερμανός Παλαιών Πατρών στην Αγία Λαύρα.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα. Μύθος ότι η αρχή έγινε την 25η Μαρτίου με τον παπά, τον Γερμανό, άλλωστε αυτός εκείνη την «ιστορική» ημέρα δεν βρισκότανε στην Αγία Λαύρα. Πρώτα βάρεσαν τα ντουφέκια του Φιλικού Ν. Σολιώτη, πέντε ημέρες πριν, όταν στο χωριό Πόρτα των Καλαβρύτων κυνήγησε τους χαρατζήδες, τους φοροεισπράκτορες των Τούρκων, εκείνα τα χαμένα κορμιά που μάζευαν τα χαράτσια. Επίσης, σα σήμερα στις 20 Μαρτίου, με τον Πετμεζά ο Σολιώτης κανόνισε τους Τούρκους στους Τρεις Πύργους των Καλαβρύτων.
Η Πάτρα ξεσηκώθηκε στις 21 Μαρτίου με μπροστάρη τον λαϊκό αγωνιστή Παναγιώτη Καρατζά, έναν τσαγκάρη, και από δίπλα του ο έμπορος Βαγγέλης Λειβαδάς και ο σπετσιέρης, δηλαδή φαρμακοποιός Ν. Γερακάρης, Φιλικοί επίσης. Μετά από τρεις ημέρες αυτή η κουφάλα ο δεσπότης Γερμανός και οι κοτζαμπάσηδες Λόντος και Χαραλάμπης φτιάξανε στην ελευθερωμένη Πάτρα το «Αχαϊκό Διευθυντήριο».
Στις 23 Μαρτίου ξεσηκώνεται η Μάνη με τους όρχεις των Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Κεφάλα και ακολουθεί ο Μπέης της Μάνης Πέτρος Μαυρομιχάλης. Σειρά παίρνει η Ανατολική Ελλάδα. Ένας ακόμα «άγνωστος», όχι φιρμάτος οπλαρχηγός, ο Πανουργιάς πιάνει δουλειά στα Σάλωνα, την Άμφισσα, στις 27 Μαρτίου και πολιορκεί το κάστρο με πυροβολικό που κουβάλησαν καράβια Γαλαξειδιώτικα.
Τι σκαρφίστηκε ο πονηρός Πανουργιάς για να μην του κάνουν χαλάστρα οι μπινέδες κοτζαμπάσηδες της περιοχής. Παραμύθι φούρναρης δικός του άνθρωπος ήρθε στη φούρια τάχα από το Γαλαξείδι και είπε ότι οι Ρώσοι αγκυροβόλησαν. Μετά από δέκα ημέρες έπεσε το κάστρο και παραδόθηκε η τουρκική φρουρά από 600 άτομα.
Ένα άλλο «κόλπο» έκανε ο γίγαντας Μελέτης Βασιλείου. Βαρβάτο όνομα του 1821, όμως το κατάπιε η Ιστορία. Φιλικός, κλασικός λαϊκός ήρωας τούτος ο Μελέτης Βασιλείου ζητάει άδεια από τον βοεβόδα της Αθήνας να στρατολογήσει και να εξοπλίσει χωριάτες για να… αποκρούσει επαναστατική αποκοτιά των ραγιάδων. Τσιμπάει ο μεμέτης και ο Μελέτης, αφού μάζεψε στο Μενίδι περισσότερους από χίλιους αγρότες που τον λάτρευαν, επιτίθεται αιφνιδιαστικά στην Αθήνα στις 24 Απριλίου το 1821.
Χεστήκανε οι Τούρκοι με τη «μπαμπεσιά» του Μελέτη και πανικόβλητοι ανεβαίνουν στην Ακρόπολη να ταμπουρωθούν. Ποια είναι η συνέχεια. Η γνωστή. Η αναμενόμενη. Πονηρός ο Μελέτης Βασιλείου, όμως επικίνδυνος για τους πιο παμπόνηρους κοτζαμπάσηδες, γι’ αυτό του την έφεραν κανονικά. Τον συνέλαβαν και τον έστειλαν εξορία στην Εύβοια. Και επειδή δεν ήντουσταν σίγουροι μήπως τους την ξανακάνει, μήπως ξεσηκώσει πάλι τον κοσμάκη, τον σκοτώσανε. Δεν ήταν και μαλάκες να αφήνανε την επανάσταση στα χέρια των…άλλων, εκείνων που ήντουσταν πιο Έλληνες.
Διαβαστε ακομα: