γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
Οι Άγγλοι λένε πως κάθε νέα «αμερικανιά» θέλει μόνο πέντε χρόνια για να περάσει τον Ατλαντικό. Να υιοθετηθεί δηλαδή και από τη δική τους κοινωνία.
Αν αυτό συμβαίνει σε μια κοινωνία με τόσο ισχυρή παράδοση, όπως η αγγλική, μπορούμε να φανταστούμε την επιρροή που ασκεί ο αμερικάνικος τρόπος ζωής σε όλες τις υπόλοιπες. Οι ιστορικές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις μπορεί να μη μοιάζουν αμερικάνικες αλλά λειτουργούν όλο και πιο αμερικάνικα. Τα ευρωπαϊκά πολιτισμικά απομεινάρια είναι ακόμα μερικά πανεπιστήμια, το ποδόσφαιρο, οι τοπικές κουζίνες, οι αρχαιότητες. Τα νέα παιδιά της Ευρώπης βιάζονται να γίνουν «αμερικανάκια».
Η Αμερική δεν είναι απλώς ο κυρίαρχος του κόσμου. Δεν βασίζεται μόνο στη δύναμη των όπλων της. Ηγείται στις επιστήμες, τις τέχνες, τα Πανεπιστήμια, το Διάστημα και κυρίως ως πρότυπο ζωής. Μεγάλη αιχμή της αμερικάνικης επιδραστικότητας ήταν ανέκαθεν ο κινηματογράφος. Ο Στάλιν μανιώδης θεατής αμερικάνικων ταινιών ο ίδιος, είχε πει «δώστε μου το Χόλιγουντ να κυβερνήσω τον κόσμο».
Ένα κράτος μεταναστών με εκατοντάδες θρησκεύματα και Θεό το δολάριο έγινε η πυξίδα του κόσμου. Καλώς ή κακώς, μας αρέσει ή όχι, διαμορφώνει την παγκόσμια αντζέτα. Αυτό δεν το είχε πετύχει στο παρελθόν καμία από τις υπερδυνάμεις που κυριάρχησαν στον κόσμο. Πλην της Αρχαίας Ρώμης που υιοθέτησε τον ελληνικό πολιτισμό και τον μετέδωσε στην Ευρώπη, προσθέτοντας ζητήματα Δικαίου, Κρατικής Οργάνωσης, κ.ά. Οι υπόλοιπες υπερδυνάμεις που εμφανίστηκαν, επιβάλλονταν μόνο με τη δύναμη των όπλων. Ήταν κυρίαρχοι και όχι ηγεμόνες.
Όμως πίσω από τη αμερικάνικη ηγεμονική λάμψη υπάρχει φτώχεια, βία, πόλεμοι, πλιάτσικο, στοχευμένα εγκλήματα, ποδηγέτηση και στυγνή εκμετάλλευση ολόκληρων λαών. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον Αποικιοκρατία αλλά υπάρχει η αμερικάνικη βουλιμική αρπαγή κάθε πόρου επί γης, προκαλώντας ένα υπόγειο ή απροκάλυπτο μίσος. Το Go Home ακούγεται συχνά. Κι οι απλοί Αμερικανοί πολίτες αναρωτιούνται με αθωότητα «γιατί μας μισούν;»
Διαβαστε ακομα: