Ψύχρα στο μηχανάκι. Η πρώτη μπλούζα του φθινοπώρου, στο Paleo. Στον μισοφώτιστο δρόμο, με τα συνεργεία και τις αποθήκες, κλειστά Σάββατο βράδι, ο Καϋμένάκης προσηλωμένος σε αυτό που θέλει και αγαπάει:

― Θα σας φέρω ένα κρασί ιταλικό, που έχει λίγο απ΄ τη βερντέα σας, το βρέχει η ίδια θάλασσα…

Καθησυχαστικό βράδυ, κρασί και φίλοι.

Σήμερα, δοκιμάζοντας ένα app για τηλεόραση στο κινητό, πατάω στην τύχη το Κανάλι Ε και βλέπω 10 λεπτά από ένα κουτσομπολίστικο τοκ σόου. Δυο ομοφυλόφιλοι αυτοξεφτιλίζονται και τρεις πολύ μπογιατισμένες μέγαιρες τούς χτυπάνε παλαμάκια. Έχουν πολλές ενστάσεις, ειρωνεύονται, κάνουν τις απορημένες, ποδοκροτούν, λένε «Εγώ, δεν είμαι κουλτουριάρης», ξεκαρδίζονται, σκούζουν, δακρύζουν απ΄ τα γέλια ― μόνο που δεν κλάνουν στον αέρα. Μιλούν για άλλους και άλλες που τους μοιάζουν, οι οποίοι από τα απέναντι κανάλια τους απαντάνε με τον ίδιο οχετό. Κάνουν ματάκια στο φακό, σαν πορνοστάρ σε τελεμάρκετινγκ.

Έχω χρόνια να δω κάτι ανάλογο, για λόγους προληπτικής ιατρικής κι αυτά τα 10 λεπτά αρκούν για να μου φέρουν κατάθλιψη. Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος, εάν αυτή είναι η Ελλάδα, τι προσποιούμαστε ότι κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι; Είμαστε ok με τα κρασιά του Καϋμενάκη και τα ματωμένα δειλινά;

Μόνο ο δημιουργός του Σπιρτόκουτου και του Κοιμήσου Στέλλα θα μπορούσε ίσως να μιλήσει καίρια για αυτά. Μόνο αυτός μιλάει τόσο αληθινά για τις εκφάνσεις του μοντέρνου φασισμού, τη βία και τη χυδαιότητα της καθημερινής Ελλάδας ― το μπουρδέλο που είναι η ζωή των νεόπλουτων, τη φυλακή που είναι η ελληνική οικογένεια, το χυμαδιό που είναι η μοντέρνα αγάπη.

Πολύ θα ήθελα να τον έβλεπα να ψυχογραφεί τον απόπατο της ελληνικής τηλεόρασης, ακόμη και των media, ειδικά σήμερα που τα media έγιναν σκυλίσια πίστα για πολιτικό μπαρμπούτι, fake news και ξέπλυμα.

Πηγή: lifo.gr