Ο κόσμος σήμερα δεν ερωτεύεται. Ένα το κρατούμενο. Και δεν συνουσιάζεται, δύο τα κρατούμενα. Μελαγχολικές αλήθειες, χαρακτηρίζουν ανησυχητικά τον αιώνα μας. Λοιώνουν οι πάγοι στους δυο πόλους της γης, αλλά στο ανθρώπινο είδος άνδρας και γυναίκα όλο και μακραίνουν την αισθηματική και σωματική τους απόσταση Τι συμβαίνει; Οι άνθρωποι δεν έχουν σεξουαλικές ορμές; Και τι φταίει, γιατί δεν καίγονται όπως παλιά. Κάτι έχει στραβώσει. Κι αυτή η κατάσταση επιδοτεί τη ζωή στο μπουρδέλο. Το πληρωτικό σεξ είναι πάντα μια λύση.
Φταίει η γυναίκα;…, αναρωτιέται κανείς. Μήπως, όμως, άξιος να καταδικαστεί είναι ο άντρας. Δύσκολο να επιρρίψει κανείς τις ευθύνες στο ένα ή το άλλο φύλο. Ας περιοριστούμε στο πρόβλημα…, τα κορμιά δεν σμίγουν μισό αιώνα και βάλε από την περιβόητη σεξουαλική απελευθέρωση. Σήμερα, λοιπόν, όπου όλα… φαίνονται και όλα λέγονται, να σημειωθεί και τούτο: Ναι μεν ο κόσμος έστειλε στο διάολο πολλά από τα ταμπού – κοινωνικά και θρησκευτικά- που λειτουργούσαν αρνητικά στην επιθυμία για σεξ, όμως…
… Κυκλοφορούν πολλά κορίτσια αχάλαστα, παρθένα. Πολλές γυναίκες είναι στη δίαιτα, στη στέρηση, στην αποχή, όπως θες το λες, επειδή απλά δεν έχουν στο μυαλό τους στο επιθυμητό σιρόπι. Και, βέβαια – δεν το βγάζουμε αυτό από το λογαριασμό – επειδή σήμερα κομπλάρει τον άντρα ο τρόπος που η γυναίκα ντύνεται, μιλάει, συμπεριφέρεται γενικώς.
Ο άντρας ήταν πάντα ο μαλάκας. Για να προχωρήσει περίμενε το ερέθισμα από την γυναίκα. Να του στείλει εκείνη πρώτα το ”μήνυμα” και μετά αυτός να την φλερτάρει. Μετά να κάνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα.
Κάποτε το μάτι της γυναίκας ήταν φωλιά ερωτισμού. Σε ‘καιγε. Στις εποχές της σεμνότητας, η θηλυκιά ήταν συνεσταλμένη, δειλή, όμως κάργα σε ερωτική επιθυμία… Και το αντιλαμβανόταν ο άνδρας… Τον ακουμπούσε ο ερωτικός αιθέρας… Διαχέονταν ολόγυρα το ”άρωμα” της, καμιά σχέση με κολώνιες και καλλυντικά. Οι γυναικείες οσμές βαρούσαν κατ’ ευθείαν στο κεφάλι και ο αρσενικός ήθελε να ορμήσει, σαν τον σκύλο αφού μυρίστηκε το κάτουρο της σκύλας στις μέρες της.
Διαβαστε ακομα: