Πρόβλημα. Και είναι πρόβλημα διότι είναι άλυτο. Είσαι στο γήπεδο, στο σινεμά, σε κλειστό χώρο και πέφτεις στην περίπτωση. Να σε ενοχλεί ο διπλανός, ο παραπέρα, ο μαλάκας που δεν τον βλέπεις, αλλά τον ακούς. Δεν είμαι περίεργος, παράξενος, στριφνός. Δεν ενοχλεί μόνο εμένα, όλους τους ενοχλεί ο τύπος, ο οποίος μόνο συμπεριφορά θεατή δεν έχει. Λες είναι μόνος του ο μαλάκας. Λες και το θέαμα είναι για πάρτη του. Όλοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να τον ανέχονται. 

Θέατρο. Θεατής. Και τα δύο ξεκινούν από το γράμμα θήτα. Από το γράμμα που αρχίζουν οι λέξεις θεός και θηρίον. Δεν τη μπλέξουμε τη κουβέντα, διαφορετικά θα πάμε Θεσσαλονίκη μέσω Θιβέτ.

Θέατρο, λοιπόν. Εδώ είμαστε. Από τη λέξη Θέα. Και την είπαν έτσι γιατί πιάνεις επαφή με τον Θεό. Πάει ο μαλάκας στο θέατρο, κάθεται στο θεωρείο, και στη διάρκεια της παράστασης στέλνει SMS ή μιλάει στο κινητό, και στον διπλανό του. Ακόμα κάνει σχόλια, όχι μουρμουριστά, για το έργο που βλέπει. Κι εγώ δεν πήγα στο σινεμά ή στο θέατρο για να τσακωθώ

Ο ηθοποιός, ο λειτουργός της τέχνης, βεβαίως απευθύνεται στο κοινό, όμως στο θεατρόφιλο κοινό. Ο ηθοποιός, ο δημιουργός, ο υπηρέτης της τέχνης δεν είναι δάσκαλος. Δεν έχει υποχρέωση να μάθει τρόπους στον θεατή. Στον ανάξιο να δεχθεί την τέχνη

Επιτέλους. Όταν κάποιος πάει στο θέατρο και δεν σέβεται όχι την τέχνη, μην έχουμε τέτοιες απαιτήσεις, δεν σέβεται και τους ηθοποιούς και τους άλλους θεατές, τότε να τον πάρουνε καροτσάκι, σηκωτό μέχρι την έξοδο.

Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΛΠΟ, Η ΣΟΛΟΓΑΜΙΑ…