Η ”μαντάμ” είναι το αφεντικό στο «Σπίτι». Κωλοπετσωμένη γυναίκα του πεζοδρομίου, η οποία όμως λόγω κλάσης εξελίχθηκε σε αληθινή ”κυρία”, ικανή να διαχειρίζεται σε προσωπικό επίπεδο την τέχνη στις σχέσεις με άτομα υπεράνω υποψίας και αμαρτίας. Με άτομα πασίγνωστα, δακτυλοδεικτούμενα στην κοινωνία. Τον άνθρωπο τους στο πρόσωπο της ”μαντάμ” βρήκανε υπουργοί και μεγαλοεπιχειρηματίες, ο αρχηγός της πυροσβεστικής ή ένας εισαγγελέας, λέμε τώρα, άτομα, ναι μεν σε υψηλές θέσεις, αλλά τους είναι κομματάκι δύσκολο να πνίγουν τις σεξουαλικές τους ορμές.
Αληθινή ιστορία. Επειδή παίζω έντιμα ελπίζω να συγχωρέσετε τη διακριτικότητά μου. Αποφεύγω το όνομα του Δημάρχου Αθηναίων που επισκεπτόταν το «Σπίτι» της πατρώνας, αυτός όχι για να συνευρεθεί μ’ ένα από τα κορίτσια του οίκου ανοχής, αλλά για να κάνει μπανιστήρι. Να παρακολουθεί να χαμουρεύονται και να συνουσιάζονται ένα κορίτσι του ”σπιτιού”, η πόρνη και ο άνδρας, ο πελάτης.
Αν αναφέρω το όνομα του δημάρχου κινδυνεύω να κατηγορηθώ, και δικαιολογημένα, από κάποιον της οικογένειας του μακαρίτη, για δυσφήμηση της μνήμης του. Αναφέρω μόνον ότι ο αξιοσέβαστος δήμαρχος, ένας αρχοντάνθρωπος, ήταν πρώτος πολίτης της πρωτεύουσας την περίοδο του μεσοπολέμου, κάπου ανάμεσα στους δύο παγκόσμιους πολέμους.
Ναι, στο Κολωνάκι, συγκεκριμένα στην οδό Καρνεάδου υπήρχε ένα τέτοιο μπουρδέλο που εξυπηρετούσε και την οφθαλμολαγνεία. Από ειδικά «κατασκευασμένες» τρύπες ο μπανιστηρτζής χόρταινε σεξουαλική ικανοποίηση βλέποντας άλλους να είναι σε κανονική δράση. Ο ματάκιας ένοιωθε μεγαλύτερη απόλαυση «ερωτική» από εκείνον που έκανε τη δουλειά στο κρεβάτι με κορίτσι του ”σπιτιού”. Ο καθένας, θα πεις, με την… ιδιαιτερότητα του. Όπως τη βρίσκει.
Διαβαστε ακομα: