Ο άνδρας θέλει, αλλά η σύζυγος αποφεύγει να έρθουν σε συνουσία. Δεν του «κάθεται» η κυρία με διάφορες δικαιολογίες. Τι να κάνει ο φουκαράς; Αταίριαστη σ’ αυτόν η χρήση βίας. Ποιο, άλλωστε, το νόημα μιας αληθινής συντροφικής σχέσης όταν ο ένας για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά θα χρειαστεί να ρίξει τίποτα χαστούκια. Με το ζόρι να προσπαθήσει τη διείσδυση. Από την άλλη ποιο το νόημα της έγγαμης σχέσης και της κοινής διαβίωσης, όταν η γυναίκα δεν έχει κέφια σεξουαλικά; Και, μάλιστα, είναι ολότελα αδιάφορη αν ο σύζυγος επιθυμεί να την αγκαλιάσει, να την φιλήσει.
Χωρίς πολλά λόγια. Η ευθύνη είναι της γυναίκας, η οποία επικαλείται διάφορες δικαιολογίες. Ότι είναι… κουρασμένη, πονάει το κεφάλι της, δεν κοιμήθηκε καλά χθες. Ό,τι άλλο ψεύτικο για να κρατήσει μακριά τον αρσενικό. Φταίει και ο σύζυγος που έχει βαρεθεί σεξουαλικά την γυναίκα του, την οποίαν βλέπει ‘ασχημη, χοντρή, πλαδαρή, καθόλου σεξουαλική και τραβηχτική.
Διαβαστε ακομα: