γράφει ο στήβεν αβραμίδης
Διότι τα αποτελέσματα είναι χειροπιαστά πλέον ακόμα και στον πιο αδαή. Από τη μια οι επιχειρηματίες, που αυτοί διοικούν την χώρα φυσικά, πίσω από κόμματα, αποκόμματα και υποψήφιους παντού. Από την άλλη οι πολιτικοί, σ’ όλα τα κόμματα μεταγραφές, γυρολόγοι της ξεφτίλας, χωρίς καμία ιδέα πέραν της καρέκλας του κώλου τους και της άεργης αργομισθίας τους.
Κι αυτά που γράφω είναι πριν τις εκλογές. Τι έχουμε σήμερα; Αυτούς που ήταν εναντίον του δίπολου, τον Σύριζα δηλαδή, να διατυμπανίζει ξεκάθαρα ότι είναι ο ένας πόλος του συστήματος και μάλιστα ο προοδευτικός. Προοδευτικός που συνεργάστηκε με τον Καμμένο, κόμμα της καραμπινάτης κουστουμάτης ακροδεξιάς. Είναι ένα επίτευγμα αυτό του γίγαντα λαού που είχε ψηφίσει Σύριζα, διότι δεν ήθελε Πασόκ πλέον στον πόλο, ήθελε Σύριζα. Ο οποίος Σύριζα έδεσε, παγιωμένο πλέον κόμμα πόλωσης, όχι σαν αριστερά όμως. Κεντροαριστερά για να μπαλαμουτιαστούμε πιο καλά.
Φυσικά η πρωτιά στην μπούρδα είναι τα περίφημα μικρά κόμματα. Δεν ήθελε ο γίγαντας Ποτάμι ή Ανελ ή Λεβέντη. Δεν τον απασχολεί πόσα λεφτά χάθηκαν σε μισθούς ή επιχορηγήσεις στα μπουρδέλα αυτά. Απλά δεν τα θέλει. Θέλει άλλα. Βελόπουλο, Βαρουφάκη, Πλεύση ζωής, αρχίδια ανταρσία. Στην ουσία δεν θέλει έργο. Την πλάκα του θέλει να κάνει, όπως πλάκα γίνεται σε κάθε εκλογές με τα πενήντα κόμματα που κατεβαίνουν, και συνωστίζεται ο κόσμος στις ουρές έξω από τα εκλογικά κέντρα, αφού οι περισσότεροι που εκλήθησαν να το παίξουν εφορευτικές επιτροπές, απλά δεν πήγαν. Οι δημοκράτες δεν πηγαίνουν καν να βοηθήσουν στην δημοκρατική διαδικασία.
Κι αυτό το κοινό, που επιτρέπεται να ψηφίζει για το ποιος θα μαζεύει τα σκουπίδια στους δρόμους – ακόμα δεν είναι σίγουρο ότι συμφωνεί ο δήμαρχος με την περιφέρεια – να ψηφίζει για την Ευρώπη; Κι ενώ θεωρητικά ψηφίζει για την ήπειρο, οι εδώ να θεωρούν την ψήφο του δημοψήφισμα ή ψήφο εμπιστοσύνης ή ό,τι άλλο σαχλό υπάρχει στα κομματικά μυαλά, και να προκηρύσσονται εθνικές εκλογές για τις λαμογιάρικες ελληνικές καρέκλες που δεν διοικούν τίποτα, αφού ξένοι διοικούν είτε με υπογεγραμμένα μνημόνια είτε με εκθέσεις αξιολόγησης.
Πώς να σωθείς με εκλογές και πώς να αλλάξεις; Ό,τι και να ‘σαι, στον βόθρο έχεις πέσει μέσα. Καθαρός ήσουν και έπεσες. Θα ξαναβγείς καθαρός; Ούτε ο Χριστός δεν έχει κάνει τέτοιο απλό θαύμα. Ούτε κι Αυτός ζήτησε να κριθεί με εκλογές. Τσαμπουκά αγάπη πήγε χωρίς λαϊκή κρίση. Έτσι και πήγαινε με την ψήφο του πόπολου, δημοκρατικά, εκλογικά, άντε μια τετραετία να είχε κάνει κάτι σε θαύμα. Μετά θα τον είχαν περιλάβει οι δημοκράτες και θα τον είχαν ξεσκίσει. Χωρίς εκλογές, 2000 χρόνια ζει και βασιλεύει. Θα μου πεις και η Ελλάδα ζει ακόμα. Πράγματι, έτσι πιστεύουν οι δημοκράτες. Θα τους χαλάσουμε το χατήρι τώρα; Ρε, άστους να ψηφίζουν και να νομίζουν ότι διοικούν κιόλας.
Διαβαστε ακομα: