Γίνεται ο πόλεμος Ιράν – Ιράκ το 1980, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση βοηθάνε τον Σαντάμ Χουσεϊν για να μην πάρει το Ιράν τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών στη Μέση Ανατολή. Το ντέρμπυ είναι ισόπαλο, το Ιράκ δεν χάνει, ούτε κερδίζει, όμως από τον πόλεμο βγαίνει ενισχυμένο οπλικά. Και ο Σαντάμ Χουσεϊν δεν ησυχάζει, ρίχνει δηλητηριώδη αέρια στους Κούρδους του Ιράκ και ψάχνεται να αποκτήσει πυρηνικά. Τα ανοίγματα του για να εξελιχθεί στην Νο 4 ισχυρώτερη στρατιωτική δύναμη στη γη, τον υποχρέωσαν να πάρει δάνεια από τους γείτονές του.
Σεσημασμένος αρχικαριόλης ο Σαντάμ Χουσεϊν, το ‘παιξε σοσιαλιστής στην αρχή της κτηνώδους καριέρας του και εξελίχθηκε σε δικτάτορα κλάσεως Χίτλερ. Αποφασίζει να μπουκάρει στο Κουβέιτ, να γλυτώσει τα δάνεια που έχει πάρει, να εκμεταλλευθεί τις ξένες πετρελαιοπηγές, να πατήσει τα λιμάνια του Περσικού Κόλπου.
Ώπα, ρε! Πιο υψηλά από το μπόι του την είδε ο Σαντάμ και οι μεγάλοι του έστειλαν μαντάτο: “Κάτσε καλά!”. Αυτός, όμως, τους γράφει, μαζεύει στρατό στα σύνορα με το Κουβέιτ, το οποίο χαρακτηρίζει… έδαφος του Ιράκ και τελικά Αύγουστο 1990 το καταλαμβάνει σε μία ημέρα.
Είναι η πρώτη φορά μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο που ένας συνασπισμός χωρών, με αφεντικό τις ΗΠΑ, στρέφονται εναντίον ενός, του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεϊν. Είναι η “Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου” που διευθύνει ο Αμερικανός στρατηγός Σβάρτσκωπφ, σε συνεργασία με τον επιτελάρχη του Πενταγώνου, βετεράνο στρατηγό του Βιετνάμ, τον μισονέγρο Κόλιν Πάουελ, επί προεδρίας Τζωρτζ Μπους, μπαμπά. Ο Κόλιν Πάουελ έγινε υπουργός εθνικής αμύνης των ΗΠΑ επί προεδρίας του Τζωρτζ Μπους γιόκα.
Κι όμως! Ο Χουσεϊν, παρά τις νέες συστάσεις, αρνείται να αποσυρθεί από το Κουβέιτ, ενώ στέλνει μια μηχανοκίνητη μεραρχία να επιτεθεί στη Σαουδική Αραβία. Οι σύμμαχοι καταστρέφουν το 80% αυτής της ιρακινής μεραρχίας.
Δεν το βάζει κάτω ο Χουσεϊν. Ρίχνει βαλλιστικούς πυραύλους στο Ισραήλ που δεν μπαίνει στον πόλεμο, για να μη σπάσει το αραβικό μέτωπο ενάντια στον σουλτάνο του Ιράκ. Ο Σβάρτσκωπφ κτυπάει μέσα στο Κουβέιτ τα στρατεύματα του Ιράκ που παραδίδονται με ψηλά τα χέρια και ανοιχτά τα μπούτια.
Μετά από τέσσερις ημέρες, στις 28 Φεβρουαρίου το 1991, ο Χουσεϊν ζήτησε κατάπαυση πυρός. Έχασε, τελικά, ο Χουσεϊν; Αυτός όχι, το Ιράκ σίγουρα. Ο ίδιος ο δικτάτωρ παρέμεινε στην εξουσία, ενώ οι Κόλιν Πάουελ, Σβάρτσκωπφ, Μπους μπαμπάς πήγαν σπίτι τους. Τον επόμενο γύρο, επί προεδρίας του νεώτερου Μπους ήρθε το τέλος του Σαντάμ Χουσεϊν.
Διαβαστε ακομα: