Στην γερμανική κατοχή η Ακρόπολη ήταν στρατιωτική περιοχή. Απελευθερώθηκε από τους Άγγλους στα Δεκεμβριανά, το 1944. Αυτά είναι τα φρέσκα, για να πάμε αρκετά πίσω, τρεις περίπου αιώνες.
Εμφανίζεται στον Πειραιά Σεπτέμβριο του 1687 ο Βενετός στρατάρχης Φραγκίσκο Μοροζίνι με 8.000 φαντάρους και μαζί με το πυροβολικό του κατευθύνεται στην Αθήνα. Οι Τούρκοι, κοντά στους 800 οπλισμένους με 2.500 αιχμαλώτους, γυναικόπαιδα από την Αθήνα, ταμπουρώνονται στην Ακρόπολη. Ο Μοροζίνι στήνει τα κανόνια του και ψάχνει ανεπιτυχώς κάτω από το έδαφος να βρει την παλιά υπόγειο άνοδο στην Ακρόπολη και να αιφνιδιάσει την οθωμανική φρουρά.
Αφού οι Τούρκοι δεν δέχθηκαν να παραδοθούν, ο Βενετός ξεκινάει την πολιορκία και με μια κανονιά ανατινάσσει την πυριτιδαποθήκη και τα πυροβόλα των αντιπάλων στον πύργο των Προπυλαίων. Με την επόμενη κανονιά των Βενετών καταστρέφεται η στέγη του Παρθενώνα, Παρασύρονται κίονες, 17 από τους 46 σωριάστηκαν. Τρεις μέρες μετά οι Τούρκοι παραδόθηκαν, μετά από νταραβέρι και συμφωνία με τον πολιορκητή.
Οι Τούρκοι εγκατέλειψαν στην Ακρόπολη τα όπλα τους αλλά και τους δούλους τους από την Αβυσηνία, που λόγω μαύρου χρώματος ήταν τότε πολύ της μόδας σαν υπηρέτες στην Ευρώπη. Αν τους έπαιρνε ο Μοροζίνι θα το έκανε για να κονομήσει. Τα 2.500 γυναικόπαιδα οι Τούρκοι τα πήραν μαζί τους στην Σμύρνη.
Έξι μήνες έμεινε στην Αθήνα ο Μοροζίνι και είχε σκεφθεί να ανατινάξει όλη την Ακρόπολη, να την αχρηστεύσει ως φρούριο. Δεν το έκανε, όμως, διότι θα του κόστιζε πολλά λεφτά αυτή η επιχείρηση, με τόσα πολλά εκρηκτικά. Ήδη είχε ξοδέψει αρκετά συντηρώντας φρουρά μισθοφορική επάνω στο Βράχο.