Αλλοίμονο. Να μασήσουμε, και να βλέπουμε σαν… ακριβά τα δυο μηλαράκια που καλύπτει (;) το σουτιέν με διαμάντια και πέρλες και ό,τι άλλο το στολίσουν. Το καλοπλασμένο στήθος, με επιδερμίδα κεχριμπαρένια, λαχταριστό, το τρώει το ανδρικό μάτι και δεν χορταίνει να το μπανίζει. Δεν έχει ανάγκη από σουτιέν κάργα με μαργαριτάρια, πολύτιμους λίθους και ό,τι άλλο πλουμιστό.
Το σουτιέν των δέκα εκ. δολαρίων που φόρεσε το μανεκέν Cndice Swanepoel, μοιάζει περισσότερο με στέμμα βασιλικό, και αντί να προκαλεί τη λίμπιντο, την σκοτώνει, την θάβει.
Το στήθος είναι το υπερόπλο της γυναίκας. Από μόνο του έχει δύναμη, μαγνητισμό, και προκαλεί τον αρσενικό πόθο, αρκεί επάνω του κι ένα φτηνό κομμάτι ύφασμα. Από την άλλη, αφαιρεί τη σεξουαλικότητά του στήθους ένα μπιχλιμπαδάτο bikini.
Γουστάρω το σουτιέν σαν άντρας. Άτυχοι οι πρωτόγονοι που έβλεπαν τις γυναίκες τους με γυμνά στήθη να κυκλοφορούν ελεύθερα. Όχι, κύριε. Το στήθος της γυναίκας το θέλω να κρύβεται, να μισοκρύβεται. Έτσι ανεβαίνει η σεξουαλική, όπως λέμε η χρηματιστηριακή, αξία στα δυο κανόνια της γυναίκας.
Με την ευκαιρία. Το πρώτο σουτιέν το έφτιαξε στις Ηνωμένες Πολιτείες μια μοδίστρα, για μια πελάτισσά της με πλούσιο, πολύ πλούσιο μπούστο. Αυτό έγινε κάπου το 1870 και μετά από 60 χρόνια, το 1930, άρχισε η μαζική παραγωγή.
Πριν τα σουτιέν οι φουκαριάρες οι γυναίκες φασκιωνόντουσαν στους κορσέδες. Οι κυρίες και οι δεσποινίδες του καλού κόσμου, όπως βλέπουμε και στις ταινίες εποχής, πιέζανε τα βυζιά τους με μπανέλες για να φουσκώνουν, να ξεχειλίζουν, αδιαφορώντας αν τους δυσκόλευε να αναπνέουν, ακόμα και να καταπίνουν
Διαβαστε ακομα: