Η ποτοαπαγόρευση στην Αμερική. Έχει την προϊστορία της, όμως άρχισε να παίζει δυνατά και νόμιμα από τα τέλη της δεκαετίας ’20, του περασμένου αιώνα. Με την ποτοαπαγόρευση στήθηκαν επιτόπου συνδικάτα του εγκλήματος. Γιγαντώθηκαν οι μαφιόζικες «οικογένειες». Για να εξυπηρετήσουν το καταναλωτικόν κοινόν. Και η μπατσία τι βιόλα βαράει; Αποστολή της βέβαια να κυνηγάει τους παράνομους. Αυτό, πράγματι, έκανε, όμως στη μπούκα είχε εκείνους τους παράνομους που έκαναν λαθρεμπόριο ποτών και απέφευγαν να τα βρουν με τους πονηρούς μπάτσους.
Το εργατικό κίνημα. Το κίνημα του υπαρξισμού. Το κίνημα του σοσιαλισμού. Το κίνημα του life style. Το κίνημα του αναρχισμού. Οι διαφόρων ειδών αχτιβιστές, αυτονομιστές και άλλοι τρέχα γύρευε. Η νέα τάση στη μόδα. Η νέα τάξη πραγμάτων. Ο σουρεαλισμός. Ο κλασικισμός. Ο μοντερνισμός. Ο χιτλερισμός. Το νέο κύμα. Η νουβέλ βαγκ. Λέξεις. Ταμπέλες.
Είδες η μπύρα! Ό,τι πίνεται είναι κακό, βλαπτικό και ανήθικο, γι’ αυτό στο παιχνίδι του κινήματος του αντιαλκοολισμού μπαίνουν θρησκευτικές οργανώσεις και μικρά πολιτικά κόμματα που ψάχνονται να πάρουν θέση στο χάρτη. Η φανατίλα της εποχής ενάντια στο αλκοόλ είναι η ευκαιρία σε κάποιους βαρεμένους, αλλά και σε τυχοδιώκτες, να πουλήσουν ηθική και πατριωτισμό.
Ούτε ο Θεός, κανένας Θεός είναι ικανός να αντιστέκεται για πάντα στις επιθυμίες του κόσμου. Γι’ αυτό οι θρησκείες με τα χρόνια και τους καιρούς κωλομπαρεύουν τα «Όχι» τους και τα «Πρέπει» τους. Γι’ αυτό υποχρεώνονται να βάζουν νερό στο κρασί τους οι ιδεολόγοι κάθε κοπής όταν παίρνουν την εξουσία. Δεν γίνεται διαφορετικά.
Φοβερά πράγματα. Νομιμοποιείται η ποτοαπαγόρευση και άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως. Σαρώνει η μαύρη αγορά! Και γαμώ την κονόμα οι συμμορίες που πλέον οργανώνονται περισσότερο μεθοδικά. Τα σημεία πώλησης αλκοόλ είναι διπλάσια(!), κοντά στα 30.000, σε σύγκριση με τις κάβες και τα μπαρ την εποχή της νομιμότητας. Γιατροί ξεσκίζουν στις αρπαχτές συνταγογραφόντας σε παραμύθι φούρναρης «ασθενείς» οι οποίοι αγοράζουν ουίσκυ από τα φαρμακεία, που μόνον αυτά το διέθεταν για ιατρικούς λόγους.
Ο Αλ Καπόνε γιγαντώνεται. Οι μισοί μπάτσοι του Σικάγου είναι στο pay – roll του αρχιμαφιόζου. Οι ιδιοκτήτες των παράνομων αποστακτηρίων αλλά και οι διακινητές είναι «λαϊκοί ήρωες» διότι βοηθούν την εθνική οικονομία, δίνουν δουλειά σε περίοδο ανεργίας, τότε στο κραχ, στην Μεγάλη Ύφεση της οικονομίας.
Οι συνέπειες της ποτοαπαγόρευσης. Το κράτος χάνει 500 εκ. δολάρια το χρόνο από τη φορολόγηση του αλκοόλ, οργανώνεται η εγκληματικότητα, η διαφθορά δηλητηριάζει την αστυνομία. Παράλειψη αν δεν το αναφέρουμε. Διαδηλώσεις στους δρόμους με πλακάτ «We want beer»(φώτο) επειδή η κυβέρνηση απαγόρευσε την παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή από το εξωτερικό και πώληση αλκοολούχων ποτών.
Τελικά, ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ του δημοκρατικού κόμματος, λάτρης του μαρτίνι, έχει κι αυτό τη σημασία του, στον προεκλογικό αγώνα του 1932 υποσχέθηκε Άρση της Ποτοαπαγόρευσης. Τελικά, αυτή αποφασίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1933, όταν το Κογκρέσο δέχθηκε σχετική τροποποίηση του Συντάγματος.
Καταργήθηκε στις ΗΠΑ η ποτοαπαγόρευση, που γέννησε τη μοναδική ευκαιρία για δεσμούς υπόγειους ανάμεσα στην αστυνομία και τη μαφία, που ακόμα μέχρι και σήμερα κρατιούνται. Με κώδικα.
Διαβαστε ακομα: