Πολιτική σημαίνει παιχνίδι λέξεων. Επόμενο. Ο πολιτικός απευθύνεται στο πόπολο. Περιμένει να εκλεγεί από τον κοσμάκη. Να γιατί το εργαλείο του είναι το μπλα μπλα. Ο καθένας παίζει με τα εργαλεία του. Ο υδραυλικός, ο ξυλουργός, ο ηλεκτρολόγος, ο χρυσοχόος, ο σιδεράς κ.α. Ο πολιτικός έχει επιλέξει κάποιες λέξεις με τις οποίες βιδώνει, ξεβιδώνει, λαδώνει, γυαλίζει, φρεσκάρει, μπογιατίζει κλπ κλπ την επαφή του με τον λαό.
Λαϊκισμός! Τεράστια λέξη. Η λέξη- κλειδί με την οποία ο προοδευτικός υποτίθεται πολιτικός καταδικάζει τον… αντιλαϊκό πολιτικό. Ξεχωρίζει ο αληθινά υπέρ του λαού πολιτικός από τον επιζήμιο για τον λαό αντίπαλο του.
Μια λέξη μόνον. Λένε αυτός είναι λαϊκιστής, δηλαδή κοιτάει να κοροϊδέψει τον λαό. Δεν τον ενδιαφέρει ο λαός, αλλά εκμεταλλεύεται τις ανάγκες του λαού.
Κουλτουριάρική λέξη αυτή – ο λαϊκισμός, ο λαϊκιστής. Ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία, ο Ορμπάν στην Ουγγαρία, ο Ντουτέρτε στις Φιλιπίνες δεν είναι απλά δεξιοί και ακροδεξιοί, και εθνικιστές, είναι… λαϊκιστές. Και δεν ανεβαίνει στην Ευρώπη η ακροδεξιά, αλλά ο… λαϊκισμός.
Έχει σημασία η επιλογή, η χρήση μιας λέξης. Είναι ταυτότητα. Λέει ”λαϊκιστή” τον άλλόνα αυτός που αυτολανσάρεται ως λαϊκός. Ως αριστερός. Φοβερό! Λαός ψηφίζει τους λαϊκιστές, αλλά οι ψηφοφόροι των λαϊκιστών είναι ενάντια του λαού.
Διαβαστε ακομα: