Εννοείται, η τιμιότητα δεν αυτοδιαλαλείται. Το ποιος τελικά «συναλλάσσεται» με κόμματα, Τράπεζες, ολιγάρχες, ή αμφίβολα πρόσωπα αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα, μέσα στα χρόνια – κι εφόσον έχει έρθει αντιμέτωπος με τους πειρασμούς του (τους εσωτερικούς και εξωτερικούς).

Το να περηφανεύεται κανείς ότι είναι τίμιος (ή «αντισυστημικός») στο κέντρο της Αγοράς, δείχνει ανωριμότητα. Πριν κατέβει το φαΐ απ’ τη φωτιά, κανείς δεν ξέρει αν είναι καλός μάγειρας. Συγχωρείς αυτή την «αντισυστημική» αλαζονεία σε εκείνους που είναι νέοι και δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει ο εαυτός τους. Όμως εκείνους που εξακολουθούν να την πουλάνε και εκ των υστέρων, ξεδιάντροπα, ενώ έχουν βολευτεί μυστικά ή φανερά στα μαύρα μεγαλεία των πιο χάρντκορ κυκλωμάτων (με κορυφαίο το Κράτος), τους περιφρονείς. Γιατί σε κοροϊδεύουν μες στα μούτρα σου και δυσφημίζουν κάτι που φύσει είναι χρήσιμο: το να έχει κάποιος όντως δικό του μπαϊράκι.