Την πρώτη πορνό ταινία, όχι μεγαλύτερης διάρκειας από 20 λεπτά, την είδα πριν 45 χρόνια. Μαζευτήκαμε 6-7 δημοσιογράφοι και την παρακολουθήσαμε σ’ ένα σκοτεινό χώρο, στα γραφεία της εφημερίδας, με ερασιτεχνική μηχανή προβολής. Ένα παντρεμένο ζευγάρι σε μία φάρμα της Ολλανδίας, δέχεται την επίσκεψη άγνωστου ζευγαριού, και μετά από λίγα λεπτά κοίλας οι τέσσερις… μπερδευτήκανε σε διάφορα «σχήματα». Παρακολουθήσαμε την τσόντα λες και είμασταν στην παρανομία. Σήμερα το πορνογραφικό υλικό το βρίσκεις πιο εύκολα από μια ασπιρίνη.
Αλήθεια, είναι καλό να βλέπει κανείς τσόντα; Το ερώτημα μπαίνει επειδή σ’ όλους αρέσει και πολλοί, πάρα πολλοί είναι οι… χρήστες. Λοιπόν. Επειδή, φαντάζομαι, δεν απευθύνομαι σε ηλίθιους, αντιληπτό πως ο σχετικός εθισμός δεν ωφελεί. Τι θέλω να πω;
Μπανίζω για να «παίξω» μετά. Δεν μπανίζω για το… μπανιστήρι. Το λένε και οι επιστήμονες, ειδικοί, σεξολόγοι και σία, πως αν βλέπεις πορνό για να φτιαχτείς πριν το σεξ, τότε το έργο θα προκύψει πολύ καλύτερα. Αν, μάλιστα, βλέπεις πιο συχνά, όμως πάντα σε μέτρο, με τη σωστή… δοσολογία, τότε θα έχεις μεγαλύτερη επιθυμία να βρεθείς με την, τον σύντροφό σου. Με κάποιο τρίτο πρόσωπο, τέλος πάντων.
Από τους κατά σύστημα θιασώτες της τσόντας, σύμφωνα με σχετικές έρευνες, το 70% είναι άνδρες και το 30% γυναίκες. Και δεν είναι όλοι σολίστες! Το 45% απ΄ όσους χρησιμοποιούν το διαδίχτυο για να πάρουν τη δόση τους, έρχονται μετά σε επαφή με την, με τον σύντροφό τους. Κι αυτό είναι το καλύτερο! Η τσόντα φέρνει πιο κοντά το ζευγάρι, παντρεμένο ή όχι, και τους ντοπάρει, προκειμένου να απολαύσουν μεγαλύτερη σεξουαλική ικανοποίηση.
Διαβαστε ακομα: