Θα με πεις περίεργο, και δεν θα ‘χεις άδικο. Περίεργος και στριμμένος είναι όποιος δεν περπατάει στα τυφλά. Στο μπουλούκι, στα χνάρια των πολλών. Περίεργος και ακαταλαβίστικος είναι εκείνος που έχει μια άλλη σκέψη, όχι αυτή που φοράνε οι πολλοί.
Με την ευκαιρία, για να κάνουμε ταμείο. Ο κόσμος στους αιώνες των αιώνων ψάχτηκε με τους μαλάκες τους περίεργους και ιδιότροπους. Όχι άλμα, όχι βήμα, ούτε καν χιλιοστό ίντσας δεν πήγε παραπέρα ο ντουνιάς, σε κάθε τομέα, χάρη στη συντριπτική πλειοψηφία. Το κάτι περισσότερο, το νέο, το καινούργιο ήλθε πάντα από τους περίεργους και ανάποδους ανθρώπους.
”Χρόνια πολλά”, η ευχή. Τι πα’ να πει αυτό; Τίποτα συγκεκριμένο. Αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος.
– Τι ήθελες να σου ευχόταν, κύριε περίεργε;
Να είναι σαφής. Πόσα ακριβώς χρόνια μου εύχεσαι να ζήσω; Αυτή είναι η αληθινή ευχή. Να μου πει π.χ. ”Να ζήσεις ακόμα 57 χρόνια”.
– Μα, αν είσαι 60 χρονών; Δεν γίνεται να ζήσεις μέχρι 117 χρόνια…
Να μου ευχηθεί να ζήσω λιγότερα χρόνια. Μόνο δέκα, άντε 27. Πέρα απ’ αυτό. Με ρωτάς αν θέλω να την πάω τη βαλίτσα μετά τα 90 χρόνια; Άρα, να εύχεσαι τόσα χρόνια όσα επιθυμώ, όσα λογαριάζω. Και κάθε χρόνο να αφαιρείς ένα έτος, αν μιλάμε για προσωπική ευχή. Αυτή έχει αξία, όχι την ίδια και στερεότυπη ευχή προς όλους, αυτό το άδειο ”Χρόνια πολλά”.
– Είσαι πράγματι περίεργος.
Δεν είπα ποτέ ότι δεν είμαι.
Διαβαστε ακομα: