Ο κομουνιστής είναι άθεος. Δικαίωμα του. Σεβαστό δικαίωμα. Και όποιος δεν σέβεται τον άθεο, αυτός είναι που δεν σέβεται και τον πιστό. Ο άθεος δεν είναι άτομο της πλάκας. Τέτοιους, άτομα της πλάκας, θα βρεις όσους θες, είναι αμέτρητοι στους πιστούς. Στους υποτίθεται ένθεους.
Ο άθεος δεν είναι απαραίτητα κομουνιστής. Άθεοι υπάρχουν και αντικομουνιστές. Και άτομα που δεν μπερδεύουν θρησκείες και πολιτικές επιλογές, του κόσμου τις θεωρίες.
Ο Τσίπρας είναι ο μόνος πρωθυπουργός στην ελληνική Ιστορία που δεν ορκίστηκε χριστιανικά. Και τις δυο φορές δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο. Σεβαστό. Με μια διαφορά! Ο μόνος που ξεκάθαρα και στην πράξη δεν σεβάστηκε τούτη την στάση, να μην απλώσει το κουλό του στο ευαγγέλιο, είναι ο ίδιος.
Τι ”μήνυμα” είχε περάσει ο Τσίπρας όταν δεν ορκίστηκε θρησκευτικά; Είμαι πολιτικός, ορκίζομαι πολιτικά, στις πολιτικές μου θέσεις, στις κομματικές μου δεσμεύσεις, στην αριστερή μου τιμή. Ορκίζομαι στον λαό, αυτός με εξέλεξε, όχι ο Θεός, ο οποίος πιθανόν να μην με ήθελε πρωθυπουργό. Κάτι τέτοια θα εννοούσε ο Αλέξης μας.
Γίνεται πρωθυπουργός ο συριζαίος και Χριστούγεννα και Πάσχα το Μέγαρο Μαξίμου έμοιαζε με εκκλησία. Ντυμένο το πρωθυπουργικό κτήριο χριστουγεννιάτικα, αγιοβασιλιάτικα, πασχαλιάτικα. Απορώ γιατί ως αντιπολίτευση δεν έλεγξε τον Μητσοτάκη επειδή το Μαξίμου τα Χριστούγεννα δεν ήταν αρκούντως χριστιανικό στο πνεύμα των ημερών, τουλάχιστον όσο επί της δικής του πρωθυπουργίας. Στη φώτο, ο Τσίπρας πρωθυπουργός στο Μαξίμου.
Διαβαστε ακομα: