– Δίκαια προηγείται η τάδε ομάδα με γκολ του Πέογλου.
– Δικαιώνεται ο προπονητής Πουτσίδης που έκανε αλλαγή, έβαλε τον Γαμιόπουλο.
– Άδικο για την δείνα ομάδα του Σουφριάδη να βρίσκεται πίσω στο σκορ.
Τι είναι αυτά που λένε, ρε. Εγώ θα σου πω. Παρλάρουν και δηλητηριάζουν τη στοιχηματική σκέψη. Δεν αγνοούμε την… αδικία και την αναξιοκρατία. Αυτό είναι, αυτό θα ‘ναι πάντα το ποδόσφαιρο. Ποιο; Δεν έχει σχέση με … δικαιοσύνη. Πολύ σπαστικό και άχαρο να βγαίνουν στο γήπεδο οι δυο ομάδες προκειμένου να αποδοθεί… δικαιοσύνη. Τι χοντρομαλακίες είναι τούτες.
Ναι, ο διαιτητής στο χορτάρι εκτελεί χρέη δικαστή. Και λοιπόν; Και για να ενισχυθεί η αξιοπιστία του σφυρικτράκια, όχι να γίνει… δίκαιο το παιχνίδι, μπήκε στο κόλπο το VAR. Κανένας κανονισμός, κανένας νεωτερισμός δεν θα… υπονομεύσει το πλεονέκτημα της… αδικίας που εξ ορισμού ενυπάρχει στη ψυχή και το σώμα του ποδοσφαίρου.
Τζογάρουμε και στην αδικία. Που είναι ένα ακόμα αρχέγονο στοιχείο ζωής, κοινωνικής ζωής και χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και αναδεικνύεται από την αγιότητα της μπάλας.
Αν θες δικαιοσύνη ξέχνα το γήπεδο. Πάγαινε στο δικαστήριο. Και πάλι δεν είσαι σίγουρος πως θα… δικαιωθείς. Πέφτεις σε μπακάλη δικαστή που βαριέται ο άθλιος να δει ως σωστός επαγγελματίας την υπόθεση σου. Σ’ έναν εισαγγελέα πουλημένο τομάρι που σε τρώει ωμό με τα κουμπιά μαζί.
Έτσι που λες. Το στοίχημα στη μπάλα έχει και το άλλο ρίσκο. Όχι μόνο να κάτσει το άδικο αποτέλεσμα, αλλά η καλή, η καλύτερη ομάδα να ‘χει απόδοση απίστευτα άσχημη. Φοβερό, ε. Σε ματς κρίσιμο η μεγάλη ομάδα κάνει το χειρότερο παιχνίδι τος. Σκέτο χώμα είναι.
Διαβαστε ακομα: