Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα τα δίνουν όλα να ελέγχουν, να έχουν επαφή με τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα με τα κανάλια. Στο λεγόμενο ”πρωϊνό καφέ” του πρωθυπουργού με τους πιο στενούς του συνεργάτες, υπουργούς ή όχι, παίζει η εξής αγωνία; «Πώς είμαστε με τούτον και τον άλλον καναλάρχη και εκδοτάρχη;».
Το μάθημα το παίρνουν από την πρώτη δημοτικού στα κόμματα. Τον τόνο στην επικαιρότητα τον δίνουν τα κανάλια και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα μανταλάκια των περιπτέρων αλλά και στις οθόνες των καναλιών της διαπλοκής κι όχι.
Ακόμα και φυλλάδα με τη μικρότερη κυκλοφορία στην πιάτσα έχει… δύναμη. Επειδή κι αυτή κάνει παιχνίδι. Στο όνομα της δημοσιογραφίας, βέβαια. Της ενημέρωσης του λαού. Και δεν κονομάει ούτε… φράγκο τσακιστό όταν ξεφωνίζει το σκάνδαλο που βγαίνει στον αέρα για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένη κομματική στόχευση.
Και για να κάνουμε ταμείο, κανένα ΜΜΕ δεν έκανε καμιά αποκάλυψη. Κανένας δημοσιογράφος δεν ξεσκέπασε κανέναν. Ό,τι βγήκε στον αέρα το σέρβιραν οι μυστικές υπηρεσίες. Αυτά βγάζουμε, μέχρι εκεί, και γίνεται παιχνίδι επικοινωνιακό, όχι εξυγίανσης και κάθαρσης.
Τα σκάνδαλα είναι απαραίτητα, άλλωστε! Μπερδεύουν τα κύματα. Αποπροσανατολίζουν. Μαγκώνουν την προσοχή του κοσμάκη και την πάνε σε θέματα που έχουν μπει στη ζυγαριά και έχουν μετρηθεί ως ακίνδυνα!!! Είναι παιχνίδι που έχει αποδώσει στο παρελθόν. Σκάνδαλο στημένο, έστω κι αν είναι αληθινό, χωρίς να χυθεί αίμα από την κυβέρνηση. Χωρίς να χάσει τίποτα σε ψήφους. Άσε ότι οι ένοχοι δεν την πληρώνουν, τελικά.
Ποιος την πλήρωσε π.χ. στο σκάνδαλο Siemens και Novartis; Ο κανένας. Ο τζερτζελές, όμως, πιθανόν να κάλυψε άλλες βρωμοδουλειές, που δεν συνέφερε να φωτιστούν.
Οι εγκέφαλοι στην Ευρώπη είχαν μήνες στα χέρια τους το σκάνδαλο Qatargate, αλλά αποφάσισαν να το μπουμπουνίσουν τώρα, όχι πριν ένα χρόνο ή μετά από έξι μήνες. Και τοι γράφουν τα μμε; Ό,τι τους δίνουν να… αποκαλύψουν.
Διαβαστε ακομα: