Όταν έσκασαν μύτη, αρχές δεκαετίας του ’60 οι Μπήτλς, τους είπαν μακρυμάλληδες. Απαξιωτικά. Δυσφημιστικά. Κοροϊδευτικά. Για τις μόλις ενάμισυ πόντο ”αφέλειες” στο μέτωπο. Και καπάκι μετά τους Beatles βγήκαν στην πιάτσα συγκροτήματα το όργιο στο look. Με βρώμικες αλογοουρές μέχρι τον κώλο, με αλυσίδες, με μάσκες, με μπογιατισμένες φάτσες.
Επί του θέματος. Σύμφωνοι, show είναι και το ποδόσφαιρο, όμως το πράμα έγινε αποκρουστικό. Αηδιαστικό. Βλέπεις ποδοσφαιριστές και τους συχαίνεσαι. Μοιάζουν με πρωτόγονους της ζούγκλας, αλλοτινών εποχών. Με ινδιάνους, μόνο τα φτερά τους λείπουν.
Υπ’ όψιν ότι οι ερυθρόδερμοι της Αμερικής και οι αγριοσκυλάραπες της Αφρικής είχαν τους λόγους τους, τη δική τους κουλτούρα, γι’ αυτό κυκλοφορούσαν ημίγυμνοι και με κωδικού τύπου χρωματιστές γραμμές στο κορμό. Για ποιο λόγο οι ποδοσφαιριστές κουρεύονται λες και πάνε σε πάρτυ μεταμφιεσμένων. Το βρήκα!
Δεν το θέλουν οι ίδιοι να ξεφτυλίζονται. Να βγαίνουν να παίξουν μπάλα και να είναι για φτύσιμο. Η αλήθεια, που αποκαλύπτω, είναι ότι υποχρεώνονται. Έχουν έξτρα πριμ από τις ομάδες τους για κάθε γελοίο κούρεμα. Όσο πιο καραγκιόζηδες φαίνονται τόσο περισσότερα λεφτά παίρνουν.
Μασήσατε; Τι άλλο να πεις
Διαβαστε ακομα:
”ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΥΡΙΩΝ” ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ