Διαβάζω σε τίτλο: «Δεν φαντάζεστε ποιο μήνα διανύει η Αιδοιοπούλου… ». Λέω ένα όνομα φανταστικό, αλλά το γεγονός είναι πραγματικό. Δεν υπάρχει πιο απόλυτο, από τα πιο απόλυτα, πιστοποιητικό, ότι έχει καταργηθεί πλέον η σκέψη σε πολύ κόσμο, δημοσιογράφων και πελατών τους, αυτών που παίζουν το ρόλο του αναγνώστη.
Ο τίτλος μετά φωτογραφίας της κυρίας Βυζίδου προβάλλεται σε ιστοσελίδα με εκατομμύρια χρήστες. Σε ιστοσελίδα μέσα στις πρώτες πέντε σε επισκεψιμότητα και ενημερώνει τους αναγνώστες:
«Δεν φαντάζεστε ποιο μήνα διανύει η τάδε…». Προφανώς αναφέρεται στην εγκυμοσύνη της εν λόγω 40χρονης. Λοιπόν; Σε ποιόν μήνα, από τον τρίτο μέχρι τον ένατο, και τούτο το άγνωστο και μυστηριώδες είναι… απίθανο να το φανταστούν οι μαλάκες οι χρήστες; Στον 23ο μήνα; Στον 16ο, τον 35ο, σε ποιόν να ποντάρουν οι αναγνώστες.
Φοβερό! «Δεν φαντάζεστε ποιο μήνα διανύει…». Αφάνταστο! Δεν το χωράει ο νους. Και ο μαλάκας τον οποίον ερωτά το site, τσιμπάει, πατάει το μαραφέτι να πληροφορηθεί αυτό που δεν… φαντάζεται.
Αστείο; Μακάρι να ήταν αστείο. Τραγωδία είναι. Κεφάλια άδεια κλουβιά μπροστά στον υπολογιστή. Έχει καταργηθεί η σκέψη. Λες μια ρομποτική διεργασία έχει προηγηθεί με στόχο να επικοινωνεί ο χρήστης με παραγγέλματα του τύπου: «Δεν φαντάζεστε…».
Είμαστε πολιτικοποιημένοι και έχουμε πρόταση. Μια είναι η επανάσταση! Να πούμε: Ναι, ρε, δεν το φανταζόμαστε! Γιατί δεν θέλουμε να το φανταστούμε. Γιατί τη φαντασία μας την ξοδεύουμε σε σοβαρές ιστορίες.
Διαβαστε ακομα: