Το Μουσείο της Μπαρτσελώνα είναι το πρώτο ποδοσφαιρικό που έχω επισκεφθεί. Πρώτα, βέβαια, περνάς μέσα από την μπουτίκ της ομάδας. Η εταιρεία που εμπορεύεται το κλαμπ το έχει στήσει έτσι το πράμα, ώστε μη… λησμονήσει ο επισκέπτης και δεν αγοράσει κάτι, έστω ένα απλό σουβενίρ σχετικό με την ομάδα. Να θυμίζει ατον τουρίστα και το πέρασμά του από την Βαρκελώνη.
Πριν μπω στους χώρους όπου κυριαρχεί το γήπεδο, και βρίσκεται το Μουσείο, είδα χαραγμένα ονόματα, σε τοίχο με κόκκινα ντηζαϊνατα τούβλα. Είναι ποδοσφαιριστών οι οποίοι έτσι ή αλλοιώς έχουν μια σχέση με την ιστορική πορεία της ομάδας. Συγκινητικό. Νοσταλγικό. Ολότελα τιμητικό γι’ αυτούς που έχουν πεθάνει.
Από ένα λαϊκό μαγαζάκι, σε μια γωνία κάπου στην Βαρκελώνη μια παρέα έπινε, άδειαζε τα ποτήρια, πλακωνόντουσαν και στις μάπες, στα αστεία βέβαια. Απ’ αυτούς τους παρεάτους ξεκίνησε η ίδρυση της ομάδας, το 1899, σα σήμερα 29 Νοεμβρίου. Στο μουσείο ο επισκέπτης βλέπει σε κούκλες τους θαμώνες- ιδρυτές της ομάδας, στο παραδοσιακό ταβερνείο, και τον ιδιοκτήτη – σερβιτόρο με την ποδιά στη μέση και τον πάγκο γεμάτο από ποτά.
Όλα αυτά σε αναπαράσταση. Το στέκι των φίλων που σε εποχή αλλοτινή αποφάσισαν να φτιάξουν ποδοσφαιρικη ομάδα, τελικά μακράν την πρώτη στην Καταλονία. Ίσως και την πιο αγαπημένη στον κόσμο από τους λάτρεις του μπαλαδόρικου ποδοαφαίρου.
Το ίδιο συμβαίνει σχεδόν σ΄όλες τις ομάδες, όπου γης. Και στην Ελλάδα στη συντριπτική πλειοψηφία τα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία γεννήθηκαν σε καφενέδες.
Στη φώτο, έκθεμα στο Μουσείο της Μπαρτσελώνα, παπούτσια ποδοσφαιρικά τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα.
Διαβαστε ακομα:
ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΛΕΙΨΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΖΥΓΙ