Ποντάρει τα λεφτά του σε μια δουλειά με σκοπό να κερδίσει. Αυτό είναι επένδυση. Θεμιτό, πέρα για πέρα. Επιχειρηματίας είναι και δεν παίζει τα πακέα μου. Δεν τα τζογάρει. Τα επενδύει. Ψαγμένα. Μελετημένα. Όχι κουρουρού μπουγάτσα. Δεν είναι χομπύστας, ούτε κάνρι κινήσεις ρίσκου. Αυτά σρ εποχές προπολεμικές. Σήμερα έχουν σφίξει οι κώλοι.
Σήμερα τίποτα το σοβαρό δεν γίνεται χωρίς την ανάγκη της επένδυσης. Μ’ άλλα λόγια καμιά τράπεζα και κανένας ανταγωνιστής στην αγορά δεν παίρνει σοβαρά τον επιχειρηματία σαλτιμπάγκο. Τον τυχοδιώκτη. Αυτόν που με τα ψέμματα κουνάει την ουρά του. Αυτόν που ρίχνει τα ζάρια και ελπίζει να κάνει μια αρπαχτή. ΓΙα τέτοια κόλπα δεν υπαρχουν πλέον περιθώρια.
Ελευθερη οικονομία αλλά με κανόνες ξεκάθαρους. Βάζει λεφτά ο επιχειρηματίας, μια ομάδα επιχειτηματιών, σε κάθε τομέα με σχέδιο και μοναδικό σκοπό το κέρδος. Στη βιομηχανία του τζόγου ειδικά γίνονται απίστετυα πράγματα. Σήμερα για να στηθεί π.χ.ένα καζίνο δεν υπάρχει το Βλέπουμε και κάνουμε. Υπάρχει η απόλυτη σιγουριά ότι η μπίζνα όσο πιο δαπανηρή είναι στην επένδυση, τόσο μεγαλύτερα κέρδη μας περιμένουν.
Να, γιατί σήμερα ξοδεύονται απλησιάστα νούμερα σε διαφήμιση των νέων παλατιών της ρουλέτας. Όσα εκατομμύρια διατεθούν μόνο γαι ρεκλάμα θα… επιστραφούν. Παράδειγμα τα καζίνο που σηκώνονται στην Ασία, σε κάτι Κίνες, Χονγκ Κονγκ, Μαλαισίες, Ταύλάνδες και σία. Τα χλιδάτα. Η λέξη πολυτέλεια είναι πολυματαχειρισμένη, για να εκφράσει τους μυθικούς χώρους στους οποίους βρίσκονται οι πεινασμένες πόρνες, λέω για τις ρουλέτες. Αίθουσες μέσα στις οποίες ο τζιογαδόριος βρίσκει οτιδήποτε που κυκλοφορεί και εκτός καζίνου.
Διαβαστε ακομα: