Όσο περνούν τα χρόνια, όσο η σκέψη του ανθρώπου ωριμάζει και συμπορεύεται με την ηλικία του, τόσο περισσότερο οργανώνεται πνευματικά η αμυντική του θωράκιση απέναντι στην ήττα. Όχι να χάσω! Όχι να ξαναχάσω!!!
Αναφέρομαι σε εκείνα τα άτομα που έχουν, που θέλουν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Και δεν αντέχουν την ήττα! Τη μία ακόμα ήττα στη ζωή τους. Και είναι εξαιρετικά προσεχτικοί προκειμένου να αποφύγουν το λάθος, την αποτυχία.
Είσαι μαλάκας, στα 20, ακόμα και στα 30 σου χρόνια, αν η ζωή σ’ έχει πάει πρίμα. Γιατί εάν σ’ είχε ζορίσει η ζωή θα είχες πονηρέψει ενωρίτερα. Μαλάκας σημαίνει ότι δεν είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά να φας ένα στραπάτσο. Σημαίνει ότι περνάς στο ντούκου, χωρίς συνείδηση κόστους, μια ζημιά. Στα 50 και στα 60 του ο κανονικός άνθρωπος, όχι ο χάλιας, όχι ο της πλάκας, έχει αποκτήσει μία άλλη σχέση με το φόβο, την αγωνία, την πιθανότητα μιας προσωπικής ταλαιπωρίας.
Έκοψα τον τζόγο, γιατί λες; Όχι ακριβώς γιατί έχανα χρήματα. Ήταν η άρνηση συμβιβασμού με την ήττα. Έπαιζα για να κερδίσω. Έπαιζα για να παίζω. Όχι, πάντως, να αποχωρώ με ήττα. Το τραύμα, τον πόνο της προσωπικής ήττας.
Ωραίος ο τζόγος. Η επαφή, η ιερουργία με το παιχνίδι. Σου χαρίζει φως στη σκέψη η μυητική, η βιωματική τελετουργία με τον τζόγο. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής και του πνεύματος. Σε διδάσκει ο τζόγος, αυτή η μία από τις εισόδους προς το θάνατο. Αυτό το κάλεσμα, αυτή η οσμή του άγνωστου, που σε περιμένει όταν περάσεις την Πύλη.
Ε, το μάθημα ζωής από τον τζόγο δεν συνεχίζεις να το παίρνεις μέχρι θάνατο.
Σταμάτησα, λοιπόν, να παίζω γιατί με τη χασούρα έχανα την αυτοεκτίμηση μου. Δεν τα κατάφερα ποτέ να γίνω ο νταβατζής της ρουλέτας. Από την άλλη γιατί να αποδεχθώ το ρόλο της πουτάνας. Στην πόρνη ρουλέτα να γίνω η πουτάνα της.
Διαβαστε ακομα: