Αποφασίσανε καθαρά και σύμφωνα με τα συμφέροντα του ποδοσφαίρου να γίνει το μουντιάλ στο Κατάρ. Καλά, ρε, στο Κατάρ; Ναι, στο Κατάρ, έχει πολλά φράγκα το μαγαζί και οι άνθρωποι έχουν κάθε διάθεση να ξοδεύουν. Δεξιά κι αριστερά. Στο φινάλε καθόλου ευγενικό να τους σνομπάρουμε.
Εντάξει, να το δεχθούμε. Και να βάλουν και το Κατάρ να παίξει μπάλα; Δεν φτάνει να τους ανατεθεί η διοργάνωση; Δεν υπάρχει στους αιώνες μεγαλύτερη διαφήμιση απ’ αυτή σ’ όλο το γλόμπο, για το πλούσιο χωριό, λέω για το κρατίδιο που λέγεται Κατάρ.
Το ποδόσφαιρο, για να κάνουμε ταμείο, είναι show. Πρώτα αυτό και μετά όλα τα άλλα. Με ομάδες γειτονιάς το θέαμα πέφτει κατακόρυφα με τη συμμετοχή στο σπουδαιότερο τουρνουά, στο μουντιάλ. Αν η εθνική του Κατάρ λάβει μέρος στο ελληνικό πρωτάθλημα θα υποβιβαστεί. Να κερδίσει τις Λαμίες και τους Λεβαδειακούς; Αδύνατον. Απέναντι στις ομαδάρες του Παναιτωλικού και του Βόλου το Κατάρ χωρίς υπερβολή είναι ομαδίτσα.
Άσε το δεύτερο ημίχρονο, όπου όλα ήδη είχαν κριθεί με τα δυο γκολ του Εκουαδόρ. Στο πρώτο ημίχρονο το έργο δεν αντέχει σε κριτική. Στο παιχνίδι μετράνε κατοχή, τελικές, κόρνερ και τα λοιπά. Αν βάλει κανείς στη ζυγαριά το Κατάρ, μετράς απλά πόσες φορές αλλάξανε τη μπάλα απέναντι στην πολύ αργή ομάδα του Εκουαντόρ.
Διαβαστε ακομα:
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΙΠΕ ΤΟ ”ΝΑΙ” ΣΤΑ 40 ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΤΣΕΤΑ