Οι πονηροί συμφωνούν ότι το ποδόσφαιρο… άλλαξε σελίδα, πορεύεται ήδη σ’… άλλη εποχή.Τέτοιες παπαριές σαλιαρίζουν, κι όταν τα παράπονα για τη διαιτησία περισσεύουν. Οι δικοί σου κολλημένοι είναι με τους σφυρικτράκηδες. Καθόλου τυχαίο.
Εδώ και αιώνες το λένε. Πρώτα φεύγει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του. Η συνήθεια που του έχει γίνει δεύτερη φύση. Με την ευκαιρία: Παλιά περσική λέξη το ”χούι”, την πήραν οι Τούρκοι και απ’ αυτούς, εμείς. Στα ρωσικα η λέξη χούι είναι το πέος, στην χυδαία της έκφραση.
Επί του θέματος. Όταν η ομάδα δεν τσουλάει, τι θα πουν οι επαγγελματίες κλακαδόροι; Ότι φταίνε τα κοράκια και ό,τι άλλο υπάρχει από πίσω τους. Κι αν δεν υπάρχει τίποτα ύποπτο; Εδώ είναι τα ζόρικα. Δεν θα κωλώσουν, θα μιλήσει το χούι. Το ποίημα που απαγγέλουν λες σε σχολική εκδήλωση ημέρα εθνικής γιορτής.
Επί της ουσίας. Όσο παίζει το παλαιομοδήτικο ρεπερτόριο κόντρα στη διαιτησία, δικαιολογήμενα ή όχι είναι αδιάφορο εντελώς, τόσο το ποδόσφαιρο παραμένει αιχμάλωτο στη μιζέρια και στην καταισχύνη. Το πρωτάθλημα θα κάνει ένα βήμα μπροστά μόνο αν τα αφεντικά των ΠΑΕ σταματήσουν τα παράπονα για τη διαιτησία. για τα χάλια της οποίας οι ίδιοι είναι οι πρώτοι ένοχοι. Ποιος άλλος;
Κάθε διαμαρτυρία για τη διαιτησία είναι απ’ ευθείας κατηγορία του ενός προέδρου ΠΑΕ σε βάρος προσωπικά άλλου… συναδέλφου. Άλλοτε αναφέρεται το όνομα του.. αμαρτωλού άλλοτε όχι. Η ουσία είναι ότι ο ένας φοβάται τον άλλον. Ο καθένας υποψιάζεται τον άλλον και τον θεωρεί ικανό για όλα.
Διαβαστε ακομα: