Το μυαλό κουράζεται. Αυτό δεν το αγνοεί ο σοβαρός τζογαδόρος. Ο σκεπτόμενος τζογαδόρος, Ο έμπειρος τζογαδόρος, δηλαδή. Αυτός με τα πολλά, τα αμέτρητα χιλιόμετρα στο κουμάρι, ειδικά σ’ εκείνα τα παιχνίδια που απαιτούν πνευματική ενέργεια. Πνευματική ετοιμότητα, πνευματική εγρήγορση.
Ζορίζεις ό,τι υπάρχει στο σώμα αν το παραχρησιμοποιήσεις. Αυτό που λέμε κόπωση. Άλλο, λοιπόν, παίζω για να ξεδώσω, να χαλαρώσω, άλλο δίνομαι ψυχή και σώματι. Κι άλλο παίζω σύμφωνα με τις δυνατότητές μου, με αυτοσυγκέντρωση, με στόχο να κτυπήσω τις ευκαιρίες, να ψυχολογήσω τον αντίπαλο, να τον αιφνιδιάσω.
Το παιχνίδι, μιλάμε για τα στοιχηματικά παιχνίδια, χαρτοπαικτικά κι άλλα, φθάνει κάποιες στιγμές σε δραματικές κορυφώσεις. Επιβάλλεται ο παίκτης να ανταποκριθεί σύμφωνα με την κλάση σου.
Ο παίκτης ”βυθίζεται” την ώρα της μάχης, της αναμέτρησης με τον αντίπαλο, και με τον ίδιο το παιχνίδι, ρουλέτα, μπαρμπούτι και σία, αλλά και με τον ίδιο τον εαυτό σου. Καταβάλλεται, χάνει δυνάμεις από τη διαρκή πνευματική προσπάθεια. Να, γιατί ότι ο άπειρος παίκτης, ο «ασυνείδητος» τζογαδόρος, ο αχαχούα δεν θα κουραστεί το ίδιο όπως εκείνος που πάνω στο παιχνίδι τα δίνει όλα.
Είσαι πιο προσεκτικός π.χ. όταν οδηγείς τη νύχτα, ενώ την ημέρα σωφάρεις άνετα. Τι σημαίνει αυτό; Όσο πιο προσεκτικά οδηγεί κανείς, τόσο περισσότερο κουράζει το μυαλό του πάνω στο τιμόνι.
Διαβαστε ακομα: