Να το πούμε ωμά. Ο άντρας βγαίνει με γυναίκα για να ξαπλώσει μαζί της. Αυτό έχει στο κεφάλι του. Όλα τα άλλα, τα φρου φρου και αρώματα, είναι για να διευκολύνουν την επίτευξη του στόχου. Το μπλα μπλα παραμύθι φούρναρης για τούτο και το άλλο θέμα.
Έχει πέσει χοντρή ανάλυση μετά τον πόλεμο, μην το πάμε πιο πίσω, για το πως η γυναίκα οφείλει να συμπεριφέρεται στο ραντεβού της με αγόρι, με άνδρα. Επειδή πολλές γυναίκες κάνουν λάθη. Είτε αρέσκονται να συζητάνε θέματα αδιάφορα, είτε εύκολα παρεξηγιούνται μ’ αυτά που λένε και ο γκόμενος θαρρεί πως θέλει να τον τυλίξει. Πως το κορίτσι δεν έχει τίποτα άλλο στο μυαλό της παρά μόνο την κουλούρα.
Η μεγάλη μαγκιά της γυναίκας είναι να κερδίσει τον άνδρα, όχι μόνον με το κορμί της, με την ομορφιά της, ούτε με τα σεξουαλικά της προσόντα. Ο άνδρας θα “πέσει”, θα μπει στο λούκι της μόνιμης σχέσης που οδηγεί στο γάμο, αν… Αν η γυναίκα τον κατακτήσει με την προσωπικότητά της, με ποια έννοια; Ότι είναι μια βολική σύντροφος, και από πλευράς του θα θριαμβεύσει η ηλιθιότητα αν χάσει το κελεπούρι.
Θέλω να πω ότι και άνδρες, που δεν έχουν καν σκοπό το γάμο, αρχίζουν να τον σκέπτονται όταν γνωρίσουν εκείνη την γυναίκα με χαρακτήρα και ενδιαφέροντα που θα προσθέτει στη ζωή τους, όχι θα τους τη χαλάει.