Είναι πολύ εύκολο να πεις ότι, τελικά, θα πρυτανεύσει η λογική και οι δύο αντίπαλοι δεν θα πατήσουν τα κουμπιά. Δεν θα ανατινάξουν τον πλανήτη. Όχι, δεν είναι εύκολο να το πεις, όταν δεν υπάρχει σιγουριά, τόσο από τη μια, όσο και από την άλλη πλευρά. Κι αν ο ένας από τους δύο προχωρούσε στο απονενοημένο;
Με δυο λόγια. Ο Φιντέλ Κάστρο από τότε που έδιωξε τον δικτάτορα Μπατίστα ποτέ δεν ησύχασε, και δικαιολογημένα φοβότανε ότι θα του την κάνουν οι Αμερικανοί. Κομουνιστής ήταν, τακίμιασε με την ΕΣΣΔ, η οποία ξεκινάει να στήνει βαλλιστικούς πυραύλους στην Κούβα.
Ο Κένεντυ παίρνει χαμπάρι τη δουλειά και μετά από μια εβδομάδα, στις 22 Οκτωβρίου με το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αποκλείει την Κούβα. Να προλάβει τη μεταφορά των ρωσικών πυρηνικών όπλων. Μήνυμα του προέδρου Τζων Κένεντυ στη Μόσχα: “Καθήστε καλά!”. Απάντηση της Μόσχας: “Κάνε μας τη χάρη!”.
Καταρρίπτεται αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος πάνω από την Κούβα. Αναχαιτίζεται άλλο πολεμικό αεροπλάνο στον εναέριο χώρο της Ρωσίας. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος δείχνουν διάθεση να κάνουν πίσω. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος μέχρι που θα το τραβούσαν, οι μεν Αμερικανοί, οι δε Ρώσοι. Εκείνο που πέρασε στον κόσμο όλο είναι ότι ο Κένεντυ έπαιξε σκληρά, και ότι ο Χρουτσώφ μόνον την έσχατη στιγμή την έκανε γυριστή.
Διαβαστε ακομα: