Αυτό που συμβαίνει με τον Αλαφούζο είναι πρωτόγνωρο στο άτομο. Μέχρι σήμερα. στα 65 του χρόνια δεν είχε ποτέ προβλήματα αϋπνίας. Κι αυτός πέρασε δύσκολα προσωπικά σενάρια στη ζωή του, αλλά όταν πήγαινε για νανάκια κοιμόταν τον ύπνο του Θεού. Ο Παναθηναϊκός τον έχει βάλει στη τσίτα. Μη πιαστεί στον ύπνο! Μην και δεν τον σηκώσει ένα πρωί το ξυπνητήρι.
Το πρωτάθλημα! Η προσμονή, μα και η ελπίδα μαζί. Η ομάδα έχει κάνει έτσι ή αλλοιώς το απίθανο και θριαμβευτικό 9Χ9. Τι άλλο ότι πάει φουλ για πρωτάθλημα! Στο φινάλε Παναθηναϊκός είναι, όχι μια επαρχιακή ΠΑΕ, π.χ. Βόλος, που βρέθηκε στην περίπτωση και οδηγεί την κούρσα.
Εκεί που έφτασε το έργο αν δεν το πάρει ο Παναθηναϊκός δεν θα πεις ότι δεν το πήρε. Θα πεις ότι το έχασε. Ότι απέτυχε. Κι αν το πάρει η ομάδα, ποιος θα δικαιούται το χειροκρότημα; Ο Γιοβάνοβιτς. Και οι παίκτες, βέβαια. Και το αφεντικό; Δεν θα ανήκει, ρε, γαμώτο, ένα άλφα μερίδιο της κατάκτησης της κούπας, μετά από 13 χρόνια στον Αλαφούζο;
Βάζει λεφτά ο Αλαφούζος. Γιατί τα βάζει; Να έχουν να πορεύονται, για τα τρέχοντα που λέμε. Να συντηρείται η εταιρεία. Αν, όμως, η ομάδα πάει για πρωτάθλημα, τότε χρειάζονται κι άλλα ψιλά. Κι άλλα! Δεν φτάνουν αυτά μόνο. Κι άλλα πάνω στα άλλα!
Θα πάρει κι άλλους παίκτες από το πάνω ράφι ο Παναθηναϊκός μετά τη λήξη του μουντιάλ. Κανονισμένο! Έχει δοθεί το τσεκ. Και να μη χρειάζεται ενίσχυση ο Παναθηναϊκός, θα κάνει δυο- τρεις γερές ενέσεις.
Δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο το Είμαι πλήρης. Δεν έχω ανάγκη από κανέναν ποδοσφαιριστή. Όταν η ομάδα πάει για πρωτάθλημα, τα δίνει όλα. Και τα ρέστα της. Έτσι και ο Αλαφούζος. Εδώ είμαι, ”λέει” με τον τρόπο του. Αποφασισμένος να μην το… χάσει. Όχι απλά να το πάρει, αλλά να μην μείνει από λάστιχο ή βενζίνα το κάρο.
Διαβαστε ακομα: