Πόσες φορές, λες, δημοσιεύτηκε αυτή η γελοία, μα και εμετική φάτσα στα μέσα τα λεγόμενα της ενημέρωσης. Της μαζικής. στο μπούγιο του κοσμάκη, όχι επιλεκτικά σε κάποιους ιδιαιτέρως και ειδικώς. Πολλές φορές. Παραπολλές. Ουκ έστιν ο αριθμός. Δύσκολο να υπολογίσεις. Τόσες μέρες παίζει η βρωμοδουλειά του λεβέντη επί τόσα μέσα που κυκλοφορούν στον αέρα, ψάξε βρες το λογαριασμό

Φίρμα ο μπαγάσας. Φιρμάρα. Και που ‘σαι ακόμα. Θα τραβήξει κι άλλο η ιστορία τη 12χρονης… Στη σέντρα Νο 1. Οι άλλες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Λιγναδη, τον Φιλιπίδη, την Πατρινιά μαμά πέρασαν σε δεύτερο και τρίτο πλάνο. Ο κόσμος ψοφάει να μάθει λεπτομέρειες, Δώσε και μένα, μπάρμπα… Και ο μπάρμπας, δηλαδή τα ΜΜΕ, δεν χαλάνε χατήρια, δίνουν και με το παραπάνω…Πάρε, κόσμε, τζάμπα είναι, φάε να χορτάσεις…

 Δεν υπάρχουν καλές ειδήσεις. Απαγορεύονται. Ειναι σα να προτιμήσει ο κόσμος μια ταινία όπου ο καλός του έργου κάνει μόνο καλά πράγματα και να μην πάει σινεμά να δει απάτες, ληστείες, κομπίνες, λοβιτούρες, πιστολιές, γροθιές, κατασκοπίες, προδοσίες, απιστίες. Τι, δηλαδή; Θα δει ο άλλος ένα φιλμ ή θα διαβάσει ένα βιβλίο όπου ο πρωταγωνιστής είναι πιστός στην σύζυγο του ή τον θέλει να την απατά και να σκέφτεται πως να την ξεφορτωθεί, ακόμα και να την σκοτώσει.

Πουλάει το νταβατζηλήκι του εικονονιζόμενου. Κι αν ήταν ωραίος και μπάνικος, όχι μ’ αυτή τη συχαμένη μούρη, ο τύπος θα έκοβε περισσότερα εισιτήρια. Θα τους είχε σβήσει τους Λιγνάδη, Φιλιππίδη και σία.