Τι θα κοινωνία; Το λέει η λέξη. Ό,τι είναι κοινό, ό,τι αφορά όλο τον κόσμο. Και λέμε ότι ο τάδε είναι κοινωνικός άνθρωπος. Πολιτισμένος, δηλαδή. Της πόλεως άτομο, όχι απόμακρος, όχι απόκοσμος. Ξέρει πως να φερθεί υπέρ της κοινωνίας. Άλλος είναι ο κόσμιος, άλλος ο υπόκοσμος. 

Αυτή η εκπληκτική ιστορία της 12χρονης, της μαθήτριας του δημοτικού σχολείου, που την είχαν βγάλει στη βίζιτα και πέφτουμε από τα σύννεφα, δεν ήταν άγνωστη στη γειτονιά της. Κανένας, όμως, δεν είπε τίποτα. Όλοι οι υποψιασμένοι στη βρωμοδουλειά το ΄χαν ραμμένο,Τσιμουδιά. Γιατί να μπλέξω, σου λένε. Γιατί να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα.

Ε, τότε δεν υπάρχει κοινωνία. Και δεν μιλάμε για… ευαισθησίες. Μιλάμε για συμφέρον. Μιλάμε πρακτικά, αν δεν παρέμβει ο πολίτης, το άλφα κομμάτι της πόλεως, πως θα πολεμηθεί το κακό από την κοινωνία, από τα όπλα της κοινωνίας. Την αστυνομία, τη δικαιοσύνη.

Το σάπιο αρρωσταίνει και πιθανόν να πάρει στο δρόμο του και το δικό σου παιδί. Κοινό είναι, κοινωνικό είναι να λειτουργεί δίπλα σου η σαπίλα. Γελούσε ο ένοχος με την κοινωνία, μέχρι που τον πήραν χαμπάρι.