Ο τζόγος είναι σοβαρή ιστορία. Εξαιρετικά σοβαρή ιστορία. Παίζεις λεφτά, μεγάλε. Τα δικά σου λεφτά. Μη θαρρείς ότι οοοοόλοι οι τζογαδόροι έχουν εμπεδώσει τούτη την Νο 1 αλήθεια.
Λοιπόν. Ο τζογαδόρος είναι ο παίκτης, όχι ο δημοσιογράφος, που ανεύθυνα δίνει τα σίγουρα. Έλα, σε παρακαλώ. Δεν είναι τζογαδόρος αξιόπιστος και με αυτοσεβασμό εκείνος που περιμένει από τον άλλον, τον όποιον άλλον, ακόμα και τον ειδικό, τον μάστορα της δουλειάς, να του σφυρίξει το τεφαρίκι. Να του υποδείξει τούτο και το άλλο. Όχι, κύριε. Αν είναι έτσι, τότε δεν παίζεις, απλά είσαι ενεργούμενο.
Εσύ παίζεις. Και αφού εσύ παίζεις, εσύ αποφασίζεις. Εσύ ποντάρεις. Κράτα σηκωμένες τις κεραίες σου. Να ακούς τι λέγεται, να παίρνεις πληροφόρηση, να δέχεσαι ”προτάσεις”. Γιατί, όχι. Ο παίκτης, όμως, να το ξαναπούμε εσύ είσαι. Όχι το στοιχηματζήδικο περιοδικό ή το όποιο άλλο βοηθητικό μέσο.
Τζογαδόρος είναι και ο μπουκ. Αυτός κι αν παίζει στα σίγουρα. Παίκτης κι αυτός, όμως. Έτσι θα τον αντιμετωπίζεις. Γιατί; Παίζει κι αυτός τα λεφτά του. Με ελάχιστο ρίσκο αυτός. Θεωρητικά είναι σε μειονεκτική θέση ο μπουκ, είναι ένας με πολλούς, ένας μ’ όλους.
Κάνει, όμως, τα κουμάντα του ο μπουκμαίηκερ, δηλαδή η εταιρεία στοχήματος. Μην πάει φυλακή αν κάτσουν ανάποδα τα αποτελέσματα. Γι’ αυτό, για την εξασφάλα, τζογάρει κι αυτός σ’ άλλους μπουκ. Κρατάει τις πισίνες του.
Ο δημοσιογράφος προτείνει. Δεν παίζει! Ακόμα κι αν πράγματι παίζει στον μπουκ της γειτονιάς του αυτά που γράφει, πάλι δεν θα τον πεις παίκτη. Πού θέλω να καταλήξω;
Εσύ πληρώνεις ό,τι παίζεις. Άρα, εσύ είσαι ο παίκτης. Και δεν παίζεις κόντρα στον άλλον παίκτη, που είναι ο μπουκ. Όχι. Το στοίχημα, μεγάλε, είναι προσωπική υπόθεση. Παίζεις με τον εαυτό σου. Αυτή είναι η κόντρα σου. Ο εαυτός σου. Απ’ αυτόν χάνεις, μεγάλε. Κι αυτόν, τον εαυτό σου κερδίζεις. Μπήκαμε σε μεταφυσικό λούκι.
Διαβαστε ακομα:
ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ
